İlginç üç ad: "Müslim", "Hanife", "Rahman". Bu adlar, hele ilk ikisi bir araya gelince daha da ilginçlik kazanıyor: Kur'an'da "İslam" inanırlarının, "müslim"lerin "ad babası" olarak tanıtılan İbrahim (bkz. Hac Suresi, ayet 78) için hem "HANİF", hem de "MÜSLİM" denir (bkz. Bakara Suresi, ayet 135; Âl-i İmrân Suresi, 67 ve 95. ayetler; Nisâ Suresi, 125. ayet; En'âm Suresi, 161. ayet; Nahl Suresi, 120 ve 123. ayetler). "Peygamber" olarak yer alan İbrahim, kısa anlamıyla "yıldız tapımı" demek olan Sâbiîlik dininin "peygamberi"ydi. İslam kaynaklarından da yaptığım incelemelerden vardığım sonuç bu. Muhammed de ilk ortaya çıktığında, "Sâbiî" diye niteleniyordu. Sâbiîliğin dili, Süryaniceydi. "Allah", "Kur'an", "Furkan", "kitab", "melek" ve daha birçok sözcük gibi "İslam", "müslim", "hanif" ve "Rahman" da bu dilden geliyordu. Yine benim incelemelerimden vardığım sonuca göre, Yıldız tapımı, "Sâbiîlik" adı altında, Yahudilik ve Hıristiyanlık dinlerine de kaynaklık eden bir din olarak kurumlaşırken, özellikle Ortadoğu'da "Müslimler"i ve "Hanifler"i içine alıyordu. Önce "Müslimler" vardı, sonra "Hanifler" kolu meydana geldi. İbrahim, bu kolun "peygamber"iydi. İşte "Yemame Rahmanı" diye ünlü "Müslim (Müseylime)" ve ondan çok şey öğrendiği anlaşılan Muhammed de bu kola bağlıydı.