İnsan bir kere öğrenmeye başladı mı, artık peşini bırakmamalı. Araya azıcık soğukluk girdi mi bu ilim dedikleri namert, adamı ürkütür.
YKY YayınlarıKitabı okudu
Kitabın başlangıcı
"Yaşarken hakikatini kavrayamazsan o zaman öldüğünde nasıl sırra erişeceksin ki?
Ne kendinde iken hakikatten haberdarsın ne de öldüğün de geriye bıraktığın bir eserin var.
Yaşarken hakikat sırrını kavrayamamışsın, ölünce de yok olup gitmişsin. Doğduğunda mertmişsin ama öldüğünde namert olmuşsun.
Dervişin hakikati görmesine engel olan yüz binlerce perde varken, kendini nasıl bulabilir ki?"
Kadının gerçekte, namert ve kancık olan tabiatı, öyle bir safhada, adeta öldürücü bir mahiyet alır. Yabanî kedilikten, zehirli yılanlığa geçer ve gitgide, hayalimizin ölçemeyecegi kadar derin, nihayetsiz ve tuzlu kötülük denizinde, gülerek çırılçıplak yüzmeğe başlar.
“Bu dünya yalan, namert ve hain! Kim daha iyi olmak istiyorsa o bir aptaldır! Şarap dedim, şarap!”
Yüreğin, kadını erkeği yoktur..!
Bir Mert olanı vardır,
Bir de Namert olanı….
İnsandım...
.
Bir ömür düştü dünyaya, Ebe'min avuç içleriyle yıkandım, al sularla. Gökyüzünde mahcubiyet,
Çizgimde ki mecburiyet...
Ilk nefesimi böyle aldım. Daha da alacaktım.
Alacaklıydım...
Belâ'mda nâr-ı cüdâ, bir gün aslıma rucû, bezirgan bir nefes ile, sebebimden son'ucuma, yolumda taban eskittim...
Eskiyecektim,
Eksiktim...
Razılığım yokken
Beni saysanız, bilmem ki kaç ederim...
.
Bir ömür düştü dünyaya, Ebe'min avuç içleriyle yıkandım, al sularla aşk boyadım heyyy. Gökyüzünde mahcubiyet,
Çizgimde ki mecburiyet...
İlk nefesimi böyle aldım. Daha da alacaktım.
Alacaklıydım...
Belâ'mda nâr-ı cüdâ, bir gün aslıma rucû, bezirgan bir nefes ile, sebebimden son'ucuma, yolumda taban