“Beni Allah yarattı, vatan büyüttü. Allah besliyor, vatan için besliyor! Ben doğduğum zaman açtım. Vatan karnımı doyurdu. Çıplaktım, vatan sayesinde giyindim. Vatanımın nimeti kemiklerimde duruyor. Vücudum vatanın toprağından, nefesim vatanın havasından… Ben şimdi vatan için ölmeyeceksem, niçin doğdum? Ben adam değil miyim? Görevim yok mu?.. Vatanımı sevmeyeyim mi? Ah, vatanını sevmeyen adamdan nasıl aşk beklersin?”
Sayfa 9
“Allah aşkına, ellerini yüzüne tutma. Dünyayı ömrümde bir gün gördüm. Çünkü bana göre dünya sensin.”
Sayfa 6
“Sanki ömrümde gördüğüm, duyduğum, okuduğum, düşündüğüm ne kadar güzel şey varsa hepsi bir yere toplanmış, sonra da bir insan çehresi olup karşıma gelmişti. Hayat ne kadar da hayret verici şeylerle doluymuş. Birkaç gün önce yanımda biri ağlasa, mutluluk gözyaşları döküyor sanırdım. Bugün, duyduğum kahkahalar bile kulağıma yazmış gibi geliyor! Birkaç gün önce, gamlı bulutlarda şimşek çaktıkça biri gülüyor gibi görünürdü bana. Bugün ise yeni açmış güllerde çiğ görsem, birinin gözyaşı dökülmüş sanıyorum.”
Sayfa 4
Ara sıra şehirlerin o pis kokulu havasından, o tek düze manzarasından kaçarak rüzgarın, çiçeklerin gözeneklerinden henüz kurtulmuş parçalarıyla nefes almayı gönül nasıl olur da istemez?
Sayfa 37
Namık Kemal
Vatan'ın bağrına düşman dayamış hançerini,
Yok mu kurtaracak bahtı kara maderini?
Sayfa 340 - Bahar YayınlarıKitabı okudu
Ben gülden bahsettikçe bülbülü bir türlü unutamam. Gerçi güle aşık olmadığını bilirim.
Fakat biçare kuşun sevdalı tavrına bakılırsa o ufacık gönlünde ne büyük bir aşk izi hissedilir.
Sayfa 32