Asıl adı "Vatan" olan, ama sansür nedeniyle "Silistre" ismiyle sahnelenen bu eser günümüze Vatan Yahut Silistre olarak gelmiş.
Bir aşk hikayesinin nezdinde vatan sevgisi, kahramanlık gibi konuları işliyor, ölüm bu piyeste önemsiz bir ayrıntı sadece çünkü vatan için ölmek mertebelerin en güzeli.
Osmanlı-Rus harbine gönüllü olarak katılan vatan aşığı İslam Bey cepheye gitmeden evvel memleketinde "beni seven ardımdan gelir" deyince sevgilisi Zekiye de İslam'ın peşinden erkek kılığında cepheye gidip Silistre savunmasına katılır ve olaylar gelişir.
Namık Kemal oyunu öyle bir coşkuyla yazmış ki, hiç sahnede izlemediğim bu oyun, okurken bile milli duygularımı kabartmaya yetti. Vatan sevgisi her şeyden önde geliyor kitapta.
Atatürk de "Benim bedenimin babası Ali Rıza'dır ama hislerimin Namık Kemal, fikirlerimin Ziya Gökalp'tir." demiş.
Yazarının ilk ve en bilinen bu eser ayni zamanda Namık Kemal'in sahnelendigini gördüğü tek piyesi. Ilk sahnelendiginde çıkan olaylar ikinci temsilde artınca Namık Kemal tutuklanmış ve mahkeme edilmeden sürgün edilmiş. Gelin görün ki yazarı sürgünde olan kişinin piyesi sultanların huzurunda da olmak kaydıyla defalarca sahnelenmis ve halk tarafından çok sevilmiş.
Batılı anlamda sahnelenen ilk oyun olmasi sebebiyle de edebiyatımız açısından önemidir.