Nasihatler nasihatler nasihatler!!! Hep söyle olma böyle ol diyenler...
Sürekli bir şeylerden korkuyoruz. Bize bu yaşımıza kadar öğretilen tek şey korkmak. Ailemizden,okuldakilerden,arkadaş veya iş yerindeki patrondan,hayatımızı değiştiren yönlendiren hatta"iyi bir hayatın olsun istiyorum" diyenlerin bile bize öğrettiği tek şey korku. Iyi bir isim, evim, arabam olmazsa nolur?
Ölür müyüm? Bunların hiç biri olmadan da yaşanıyor. Önemli olan da bu değil mi? Yaşamak. Güzel veya kötü!!! Bi şekilde yaşamak işte. Iyi bir insan ol,sabırlı ol,saygılı ol,insanlara yardım et... diye nasihat eden bi çok insan da var hayatımda, hayatımızda. Sürekli de olacak.
O da bir korkutma biçimi bana göre. Bunları duyduktan sonra birilerine yardim edeceğim varsa da etmiyorum,sabırlı olamıyorum hatta ahlaksız kötü diye tabir ettikleri o insana dönüştüğüm de oluyor arada. Çünkü güzel nasihat eden (kötü fikirlerle hayatıma yön vermeye çalışanları duymuyorum bile)insanların söyledikleri gibi olmazsam tam zıtlari olacakmışım gibi geliyor. Bu da beni korkutuyor. Öyle olsam da olmasam da o korku içimde iyiliğe koşan ne varsa öldürüyor... yani birilerinin yüzünden hiç birşey olamıyorum iyi veya kötü!!!