1961-1963 yılları arasında Öğretmen Bedia TUNCER’in ,Bakırköy Akıl ve Sinir Hastalıkları Hastanesinde personel yetiştirirken, kendilerini ifade etmek isteyen akıl hastalarının yazdıkları şiirleri derleyip topladığı kitap.
Kitabı okurken ,”Nasıl oluyor? Şu hayat ne garip!” dedim kendi kendime. 1963’te İstanbul ,ve ben dünyada değilim...Bakırköy’de bir akıl hastanesi , şiirler gerçek.Şairleri neler görmüş geçirmiş, belki de şu an hiçbiri hayatta değil ya da çoğu ölüm döşeğinde... Acaba taburcu oldular mı? Kaç kişi orada son nefesini verdi? Günde 16 paket sigara içene noldu ? Hala güzel şiir yazıyor mudur? Peki ya şiir yazılan kağıtların acısı dışarıdan duyuluyor mu? ...
Şahsım adına Bedia öğretmenime ,böyle önemli bir derlemeyi okumama vesile olduğu için tüm kalbimle teşekkür ederim...
