Sadece pozitife konsantre olmak meselesiyle meşgulseniz, bir şartlandırma metodu geliştirmeniz gerekir. Örneğin, eskilerin zikirleri vardır; bazı kelimeleri hiç durmadan teferruatlı bir şekilde zikrederler. Bu tekrarlama onların zihinlerinde belirli bir frekansta bir titreşim meydana getirir ve o zihne artık sadece o titreşime uygun olan titreşimler gelir, onun dışındakiler olabildiğince dışarı atılmaya çalışılır. Ama bunun da bir haddi vardır yani sürekli bunu yapmanız mümkün değildir. Çünkü beyin çok daha değişik şekillerde çalışmak ihtiyacındadır; onun kendine göre, çok güçlü sibernetik bir durumu vardır ve daima o düzeni korumak, muhafaza etmek zorundadır, kısacası hep aynı programı işleyemez.
Zaten sizin birtakım haletleri, birtakım halleri yaşamanız lazımdır. Bunlar arasındaki farkları belki daha sonraki bir konsantrasyon çalışmasında yani kendini tanıma, anlama, kendini hatırlama yolunda yapılan özel bir çalışma ile tartışmanız kabildir. Ama bunu her an yapmanız zaten dünya şartlarının icabı da değildir. Hepsi de kendi realitesini gerçekleştirmek için savaş veren o kadar çok dağıtıcı, o kadar çok farklı planla iç içe yaşıyoruz ki! Bizim içimizde de çeşitli realiteler vardır ve onlar da bu savaşın içindeler. Dolayısıyla, pozitife hizmetten anlamamız gereken, zaman ve mekanın oluşturduğu şu çağın hedeflerinin neler olduğunu, insanlardan ne gibi şeyler istediğini, nasıl bir oluşuma doğru gitmek niyetinde olduğunun farkına varmak ve o oluşumun yönünde hareket ederek ona yardım etmeye çalışmaktır.
Ergün Arıkdal-Kendini Bilmek
Muhammed Mustafa ﷺ hakkında ne düşünülürse düşünülsün, O'nun hayatı, bir insanın ulaşabileceği en yüksek ahlaki, sosyal ve ruhsal mertebeyi temsil eder. Benim düşüncelerim de sadece bir hayranlık ifadesi değil, aynı zamanda bir hayranlığın içindeki acziyetin de itirafıdır. Çünkü O'nu anlamaya çalışmak, bir okyanusu avuçla kavramaya çalışmak gibidir. O, zulmun karanlığında adaletin meşaleşi oldu. Cölde yetim doğdu ama ümmete baba oldu. Bir ümmi idi ama âlemlere rahmet olarak gönderildi. Savaşı gördü ama barışı öğretti. Kırılanı onardı, söndurüleni canlandırdı. Herkesin dışladığını bağrına bastı. En güçlü anında bile affetmeyi bildi. Hayatına baktıkça, insan kendi hayatına bakar. O'ndan uzaklaşan kalbim daralır, O'na yaklaşan kalbim genişler. O'nu tanımak, nasil doğru bir hayat yaşamak gerekir anlamaktir, aslında kendini tanımaktır. O'na sevgi beslemek, Allah'ı hoşnut etmektir. O'na tâbi olmak ise kurtuluşun ta kendisidir.
Sözün özü, “Muhammed ﷺ bir beşerdi ama sıradan bir beşer değil, güneş gibi bir beşerdi. Onu gören ısınır, karanlığı aydınlanır.”
Ve ben de o nurdan bir zerre nasiplenmek isteyen bir yolcuyum sadece...
+ Sonsuz
Nasıl ki küçük cisimler, gözümüze yakın
tutulduklarında görüş alanımızı sınırlar, tüm
dünyayı örterlerse; en yakın çevremizdeki
insanlar ve olaylar da, son derece önemsiz ve değersiz olsalar bile, dikkatimizi ve düşüncelerimizi gereğinden çok, üstelik de hoş olmayan bir biçimde meşgul ederler ve önemli düşünceleri ve olayları uzaklaştırırlar. Bu durumu önlemeye çalışmak gerekir.
