Böyle Gelmiş Böyle Gitmez...
Merhaba Dostlar,
Bir Sürgünün Anıları ile başlayan 
Aziz Nesin maceram şimdilik burada son buluyor. Biliyorum çok sıkıldınız Aziz Nesin alıntılarından, ama inanın bana başlayınca insan bırakamıyor. Bu kadar kitap yazan, kimsesiz çocukları okutmayı amaç edinen ve bu amacını gerçekleştirmek için Nesin Vakfı'nı kuran bu eşsiz insan nasıl merak edilmez ki!
Özyaşam
Dur bakalım n'olacak...
Bir okuma etkinliğinin sonuna daha geldim. Mart ayına girerken 
Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz ile başlayan Aziz Nesin okuma etkinliğimi 
Sizin Memlekette Eşek Yok mu? ile tamamlamış bulunuyorum. Kendi adıma Aziz Nesin'in çok güzel kitaplarını okuduğuma hiç kuşkum yok.
Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz
Zübüklüğün Sonu Yok
Gerçeğin Masalı
Adamı Zorla Deli Ederler
Sizin Memlekette Eşek Yok mu?
Özellikle de Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz'ın nasıl yazıldığının macerasını öğrenmişken, bir de
Hiroşima'daki nükleer patlamadan sonra üzerindeki giysilerin deseni kadınların tenine nakşolmuş, derler. Bir kadının sayısız kez bıçaklanarak öldürülüşünü izledim geçen gün. "Yardım edin" yakarışının perde perde soluşunu dinledim. O soğukkanlı kocanın bıçağını çekip kadının üzerine yürümesiyle birlikte orada bulunan herkesin nasıl ustaca sıvıştığına tanık oldum. Sonra da sustum. Tıpkı giysilerdeki çiçek motiflerinin ateşle tene nakşolması gibi, kadınlığın feryatları hepimizin ruhuna ateşle oyuluyor. Kadının kaybettiği bir savaşta kimsenin kazanma şansı yoktur. Yalnızca izliyoruz. "Ölüyorum, yardım edin" diye feryat eden bir kadının öldürülüşünü izlemekle ölüyoruz. Öldürülen her kadınla biraz da erkekliğimiz ölüyor. Ve biz susuyoruz. Kimseye söyleyecek bir sözümüz yok. Kimseye susacak bir sözümüz bile yok. Kendi kendimize susuyoruz.
Kendi kendine susana da deli denir mi?
