"Sevdalık çekerken nasıl oluyorsa artık, insanın aklı çalışmıyor.Vallaha çalışmıyor."
“Yeniden Bak...”
O olmadan yaşayamam deme! Yaşarsın.
Hatta o olmadan, daha çok, daha iyi yaşarsın.
Çocuğu ölen anneler nasıl yaşıyorsa,
Renkleri göremeyen biri nasıl umut ederek hayatta kalıyorsa,
Sen tüm dünyayı gezme şansına sahip iken, bir adım bile yürüyemeyen insan nasıl hayatın içinde var oluyorsa,
Doksan yaşında insanlar hâlâ çalışıyor, didiniyorsa,
Yıldız Tilbe, sevdiği adamın evli olduğunu öğrenip nasıl kanser oldu ve yine de unuttuysa, öyle yaşarsın.
Adım at! Pencereyi aç. Seni kahreden müziği değişir. Gerçekten şartları hiç olmadığı halde mücadele eden insanları hatırla.
Aç artık perdeyi!
Yeni bir gün, yeni bir sen doğsun.
Bugün yeniden yaşamaya başladığın ilk gün olsun.
Sayfa 79Kitabı okudu
Sevdalık çekerken nasıl oluyorsa artık, insanın aklı çalışmıyor.
Artık öyle yorulmuş ve sefil bir haldeydi ki cevap vermek bile gelmedi içinden. Bir şeyler oluyordu ona, ağlama nöbetleri, panik ataklar gibi; ama içinden yayılıyor değil de, dışarıdan üzerine çöküyor gibiydi bu şeyler. Hiçbir his yoktu içinde. Dondurucudan çıkarılmış bir yiyecek gibiydi; sanki dışı hızla erimiş ve her tarafa akmış haldeydi ama içi hala kaskatı, donuktu. Nasıl oluyorsa duygularını hayatında hiç olmadığı kadar ifade ederken bir yandan duyguları azalıyor, hiçbir şey hissetmiyordu.
Sayfa 213Kitabı okudu
Halbuki, insan bir özne' olarak sevilmek ister.
Ama soyutlamasını sevenler, bir 'nesne' olarak severler bizi. Bir proje olarak. Yahut, kafalarındaki projenin bir parçası olarak. Burada da, yine bir 'soyutlama' sevgisi çıkar karşımıza. Asıl sevilen biz değilizdir, biz, zihindeki soyutlamaya uygunluğumuz, o projenin gerçekten işgören bir parçası oluşumuz, bir nesne olarak bizden bekleneni vermemiz ölçüsünde bir anlam taşırız. Ve artık bir işe yaramayan 'nesne'lerin yeni mekânı nasıl çöp tenekesi oluyorsa, aynı şekilde 'nesne' olarak, 'işe yaradığı' ölçüde sevilenler, işi bittiği anda soyutlama apartmanının proje dairesinden alınıp sevgi çöplüğüne bırakılır çarçabuk.
Sayfa 75 - İz YayıncılıkKitabı okudu
Uzun yazı ama İLGİNÇ bir olay
“Eski ve kapanmış bir çocuk kaçırma dosyası yeniden açılmış ve önüme gelmişti” diye devam ediyor hâkim bey. “O davadan yaklaşık dokuz yıl önce, İzmir’de ticaretle uğraşan, otuzlu yaşlarında Serdar Yolaçan’la eşi yirmi dokuz yaşındaki Sibel Yolaçan’m iki çocuğundan biri olan Ebru kaçırılmıştı. Kaçırılma olayı da şöyle olmuş: Bir haziran günü Sibel,
