Mavi Gözlü Hanımefendi
...
Merhaba hanımefendi
Ben kimsesiz şiirlerin sahibi
Yalnız, bir başına yaşayan
Daha üç yaşındayken
Hayatın acımasız yüzüyle tanışmış
Gurbetin, hasret sokağında
Duvarları, savaşın izleriyle
Gelincik
" youtube.com/watch?v=wpg8jBF... "
... Yeni temizlediğim mutfak tezgahının fayans uçlarını parmaklarım belki kopana dek sıkıyorum. Gözlerimde bir o kadar sıkı sıkıya kapalı. Kilitlenmiş gibiyim ve beni çözecek, anlayacak hiç kimse yok.. İnsan, sevdiğinden, güvenden ayrı düşünce yabancı gelirmiş nefes aldığı toprak.. bir
HAYATIN ÇIĞLIKLARI
Doktorun odasından çıktığımda moralim oldukça bozuktu. Kolesterolüm yüksekmiş. Diyet yapmalıymışım. Elimde yememem gerekenlerin listesi ve reçeteyle yürürken hayatımda hiçbir zaman diyet yapmadığımı düşündüm. Dahası, şimdiye kadar bana dayatılan hiçbir yasağa gönül rızasıyla boyun bile eğmemiştim. İçimdeki asi ruh burada da
Beyaz güllere çig düştü bu sabah
Evet havalar soğudu buralarda
Sen gideli tam beş ay dört gün dokuz saat yirmi dakika oldu
Nerdesin...
Yeni dogmus taylar yesil tepelerde
Kosuyor kosuyor kosuyorlar
Yeni bir hayat yeni bir ümit yeni bir dünya...
Nerdesin.
Kuzey ruzgarlari esiyor ve de cisil cisil yağmurlar.
gök yarıldı buralarda.
Nerdesin.
Ektigin
Uzaklara dalarken
Aşktan mı yandın
Nasılda anlamadım
Oysa ben yananı külünden tanırdım
Külün bile kalmamış
.
.
Kadri Kılıç
1986 yılında bir yaz gününde taşındık şartlarıyla karakterimi oluşturan, davranışlarımı koşullayan bu mahalleye. Geldiğimiz yere kıyasla daha canlı daha renkli bir yerdi. O çocuk aklımla bu mahalleye taşınmamızın beni çok mutlu ettiğini hatırlıyorum. Galiba hafıza tanıdığı, unutup yabancısı olmadığı şeyleri hatırlıyor sadece. Bugün yabancısı