Cemal Süreya sadece iki dize ile anlatmış hayatı "hayat kısa, kuşlar uçuyor."
Evet kuşlar uçarken bizim de hayatı yakalamamız lazım, yerimizden kalkmalı ve hayatın içinde olmalıyız. Nazım'in o muthis şiirinde dediği gibi şakaya gelmez yaşamak büyük bir ciddiyetle yaşamamız gerekiyor.
Kitabı okurken bu iki büyük şairin dizeleri geldi aklıma, bir de Oblomov'a baktım, en yakın dostunun sözlerine göre herkes kadar akıllı bir adam Oblomov'a, dünya iyisi, saf kalpli, temiz düşünceli Oblomov'a...
Ama ah o Oblomovluk yok mu, yazar nasılda güzel anlatmış bu Oblomovluğu, tembellik (buna sadece tembellik demek az kalır) bir insanı nasıl ne hale getirebiliyor.
Tembelligin yanında dostluğu, aşkı ve kötü insanları da katmış romana, tadına doyulmaz bir roman olmuş. Yazıldıktan onlarca yıl sonra hala canlı ve hala dersler çıkartılacak bir roman. Oblomovluk yapmayalım okuyalım...