Hayatım.
“Benim kırık olan sade gönlüm olsa ona da razıyım, benim kafam da kırık. Ciddiyim. On beş seneyi geçkindir bir gece aniden tabii aniden değildir o da ben nihayet diyeyim kafam gece üç civarı kırıldı. Gözümle gördüm. Dahası açılan aralıktan, kafamdan dışarıyı ve kafamdan içeriyi gördüm. İçeri ile yaşamaya göre halkedilmişin dışarıyı görmesi nedir bilir misin, nasıldır? İşte onu gördüm. Kırılan kafamdan içeri ve dışarı sızan görüntüler ve bunların bana verdiği eziyeti, derdi, taşıyamazlığı ve şimdi bu kurduğum, hali tariften aciz ruhu bir daha bir daha bir daha anlatamam. Hani bir daha anlat derler ya ben de diyorum ki bir daha anlatamadım, bir daha anlatamam. Anlamak için açılan aralıktan ben bu anlatamamayı gördüm desem gene faydasız. İşte bu öyle ağır bir şeydi ki kendime az çok geldiğim bir hafta on gün ne evde durabildim ne yalnız kalabildim ne uyuyabildim ne bir şey, hiç sorma. O dehşetten sonra bütün becerimle kafamdaki kırığı, yarığı, o çatlağı, o görüntü, hal ve duygu sızdıran yeri kapatmaya, örtmeye, sıvamaya çalışmakla uğraştım aylarca. Yöntemler icat ettim, yapabileceğim her şeyi yaptım ama bana o gördüğüm manzara tüm duyusu, sesi ve haliyle aktı. O kaldı. O kaldı, ben de onun altında kaldım.”
Sayfa 459
Cenab-ı Hakk'ı zihnimizde canlandırmaya çalışmayacağız. O nasıldır? Aklımıza bu konuda gelen her ne varsa Cenab-ı Hakk ondan başkadır, farklıdır. Bunu hafızamıza yerleştirince tenzih konusunda temel bir problemi aşmış oluruz. Cenab-ı Hakk'ın zatı konusunda aklımıza gelen her ne varsa Cenab-ı Hakk ondan başkadır. Çünkü aklımıza gelen şeyler gördüğümüz şeylerin yansımasıdır, suretleri, biçimleridir. Görmediğimiz bir varlığı tasavvur edemeyiz. Size desem ki mesela, ben dün sokakta giderken bir adam gördüm kafasının üstünden çıkmış bir el vardı, tepetakla o elinin üzerinde geziyordu. Ayaklarının yerinde iki tane kol vardı kollarının yerinde kulakları vardı. Siz böyle bir şeyi tasavvur edemezsiniz, daha önce görmediniz çünkü. "Yahu nasıl bir şey bu?" dersiniz. İnsanın zihninde tasavvur ettiği her şey daha evvel görüp de zihnine nakşettiği şeylerdir. Cenab-ı Hakk'ı görmediğimize göre O'nun zatı hakkında aklımıza gelen her ne varsa Cenab-ı Hakk ondan başkadır diyeceğiz. Bunu tasavvurumuzun temeline yerleştireceğiz.
Sayfa 59
Uzun şiir sevenlere
Bir dilin bütün sözcüklerini kullansam seni tarif edemeyeceğimi biliyorum. Ulaşılmaz oldun hep; dokunmak
Hissetmek ve dolu dolu yaşamak isterken seni, kocaman bir
Yalnızlıktı payımıza düşen
Payıma düşen her şeyi erteledim. ama erteleyemediğim bir
Şey vardı, sana benziyordu. su olsan dokunduğumda
Bozulurdun, bozulmayan bir 'şey'din... gidilecek
Git dedim sana. Sadece git... Yani, pek kalbimi dile dökemedim. Kalbim; "Ben git desem de, gitme azizim," dedi sana. Ne tez kuruldun vazgeçilmezlik tahtına?
Alıştım sana azizim. Bir harama alışmak nasıldır bilir misin Allah katında?
Günahımı yüklen hadi omuzlarına. O kocaman, dünyaları kucaklayan kollarınla.
Şimdi gülüyor musun yine, o duygularını gizleyen dudaklarınla?
Sen gülümse azizim. Gülümse ki, huzur dolsun kederli sokaklarıma.
Sayfa 99 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Vehimler O'na erişemez. Anlayışlar O'nu idrak edemez.
Cenabı Hakkı zihnimizde canlandırmaya çalışmayacağım. O nasıldır? Aklımıza bu konuda gelen her ne varsa Cenab-ı Hakk ondan başkadır farklıdır. Bunu hafızamıza yerleştirince tenzih konusunda temel bir problemi aşmış oluruz. Cenab-ı Hakk'ın zatı konusunda aklımıza gelen ne varsa ondan başkadır Çünkü aklımıza gelen şeyler gördüğümüz şeylerin yansımasıdır suretleri biçimleridir. Görmediğimiz bir varlığı tasavvur edemeyiz. Size desem ki mesela ben dün sokakta giderken bir adam gördüm kafasının üstünden çıkmış bir el vardı tepe takla o elinin üzerinde geziyordu. Ayaklarının yerinde iki tane kol vardı kollarının yerinde kulakları vardı. Siz böyle bir şey tasavvur edemezsiniz daha önce görmediğiniz çünkü. Yahu nasıl bir şey bu dersiniz. İnsanın zihninde tasavvur ettiği her şey daha evvel görüp de zihnine nakşettiği şeylerdir. Cenab-ı Hakk'ı görmediğimize göre O'nun zatı hakkında aklımıza gelen her ne varsa Cenab-ı Hakk ondan başkadır diyeceğiz. Bunu tasavvurumuzun temeline yerleştireceğiz.
Sayfa 58Kitabı okuyor
Nasıldır desem...
Herkes eylüle bestelediği şarkıyı mırıldanırken,
Sonbaharına kavuşmuş kışı çalan bir kelebek olmak benimkisi...
Ah inansan bana keşke,
kelimelerime değilde hislerime .
hisler gerçektir sevgilim ,
kelimeler ise birbirleriyle yarışan adi savaşçılardır.
katil doğurmak mesela ağız dolusu,
sevgisiz bir adam nasıldır sevgilim
seni seviyorum diyemeyen utangaç adammıdır,
Veya gül almayan beş parasız serserimidir .
soyle bana sevgilim!
sevgiyi hissetmekmi yoksa duymakmı güzeldir,
çünkü ben sağır bir adamım
seni duyan kalbimi uslandir desem ,
Kaç kere seni seviyorum dersin
Şeyh Bayezid’i vefatından sonra rüyada gördüler.
Ona, “Münker ve Nekir’le halin nasıldır?” diye sordular.
Dedi ki: “Onlar bana 'Rabb’in kim?' deyince, 'Bu sorunuzla bir yere varamazsınız’ dedim. Dönün ve Allah’a, 'Bayezid senin İçin kimdir?’ diye sorun. Çünkü eğer ben yüz kez, 'Rabbim O’dur’ desem de o, ‘Bayezid benim kulumdur' demedikten sonra bunun bir yararı yoktur.”
EDEBİYAT VE APTALLAR
Biraz dikenlesek mi?
Konu kaktüs değil, Edebiyat
Freud okurken iyice kavradım
Herkesin harcı olmadığını
Hele aptal ve gerizekalıların hiç olmadığını
Bir kitabı toplumda açıp evde kapatıyorsa bu göz boyamaktan öte, kendini aptallık ipiyle idam etmektir. Bir Edebiyat ruhu okuldan geçmez tabi onlar işin ehlileri biz çıraklardan
Bir dilin bütün sözcüklerini kullansam Seni tarif edemeyeceğimi biliyorum. Ulaşılmaz oldun hep, Dokunmak, hissetmek ve dolu dolu yaşamak isterken seni, Kocaman bir yalnızlıktı payımıza düşen. Payıma düşen her şeyi erteledim. Ama erteleyemediğim bir şey vardı, sana benziyordu. Su olsan dokunduğumda bozulurdun, bozulmayan bir 'şey'din... Gidilecek
