Hepimiz standart üretim olsaydık; herkes keyifli, herkes mutlu, herkes kızgın, gergin, suratsız olsaydı, hayatta saydığım tanımların varlığı olacak mıydı? Herkesin sadece bir gün için aynı olduğunu, aynı şeylere sahip olmak istediğini ya da aynı şeylere kızgın olduğunu düşünelim. Aynı adama ya da aynı kadına aşık olduğunu. Garip değil mi? Bu gariplik oluşmasın diye farklıyız ama aynı olmayı istiyor olmamız da oldukça enteresan değil mi?
Bana göre olsun, ben gibi yaşasın, benim gibi hissetsin, beni anlasın, beni istesin ben ben ben ben ve benim. Bu 'ben' hisleri, hepimiz için geçerli değil mi? Bu bizi aynı modelden kocaman kopyalar toplumu yapmaz mı?