Kalp bir nazarlık gibi asılıydı gökte
gök dedim; siz bir kelimeye sığmayan kuşlar anlayın
keşke güvercin olaydım demiş Füruğ
sonraya bırakılmış bütün öncelerin ortasında
bu dünya sevmek için çok mu küçük?
o güzelim otlar bir Meksika dalgasıyla
son ilahisini rüzgârın uğuldarken
içimizden biri Âdem olsun
balçığı henüz karılmış, çokça şaşkın
veya cennetten yeni düşmüş, biraz mahcup.
belki bir nazargâh bulmalı önce:
gözlerini okyanus olarak kullanabilen çocukların
bir dünya karesindeki tek temiz gülüşü.
insan nedir diye soramayan teoriler, hipotezler
insan bir ayrılık ölçüsü olarak göz ve buğday.
göz dedim siz rutubetsiz odalar anlayın
3+1, köşelere şiir yerine holigan sehpalar
kenarlara akvaryum, düzlüklere silikon vadisi
sayfaları çevirince saksıda kıbleye bakan bir çiçek
bir şiirde çiçek geçiyorsa eninde sonunda patlamalı.
Ahmet Edip Başaran.