Düşünmek değiştirmez hayatı.
Memedin ayağında yarım çarıklar.
Memet yüzükoyun yatmış sayıklar. Memet beygir fışkısından arpa ayıklar.
Arpayı götürüp derede yıkar.
Güneşte kurutup yiyecek Memet.
Dağ taş Memet dolu, dağ taş sevkiyat.
Ölüm Allahın emri, açlık olmasa fakat.
Memetçik, Memet,
Memetçik, Memet.
Kitli vagonlarda yoktur merhamet... O devir Pozantı son istasyondu. Gardıfren Kartallı Kâzım soyundu. Çömeldi güne karşı, bitlenedursun. Dağ taş Memet dolu, dağ taş sevkiyat.
Gidenler aç susuz, dönenler sakat.
Ölüm Allahın emri, açlık olmasa fakat.
Aç insan kurt olup saldıramazsa açlık itten beter eder insanı elbet.
Öğren, öğrenmeyenlerin mantığını da.
"Biz kuşlara emanet ettik yüreğimizi;
kendi vicdanında özgür, kendi gökyüzünde göçebe.."
Her şey çalışmaktır dedik,
lakin insanlar insanların etini yiyor.
Kaç çeşit çiçek varsa ona göre de rüzgarı var.
Ne düşünüyorsun?
Düşünmek geçti.
Hayvanları ve yağmuru sevdi.
Kabahat ölenin,
dışarda kalanın,
cezayı verenin.
Gökyüzü masmavi geniş rahat.
Her seferinde zaten
güneş batarken ve doğarken
gelirler bozkırın üstüne
başka dünyalar gibi bulutlar...
"Korkma sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak."