O şimdi ne yapıyor,
şu anda, şimdi, şimdi?
Belki dizinde bir kedi yavrusu var,
okşuyor.
Belki de yürüyordur, adımını atmak üzredir ,
– her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren
sevgili, canımın içi ayaklar!.. –
Ve ne düşünüyor
beni mi?
Yoksa ne bileyim
fasulyanın neden bir türlü pişmediğini mi?
Yahut, insanların çoğunun
neden böyle bedbaht olduğunu mu?
O şimdi ne düşünüyor,
şu anda, şimdi, şimdi?
Henüz Vakit Varken Gülüm, Nazım Hikmet Ran
Erkek kadına dedi ki:
— Seni seviyorum,
ama nasıl,
avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya
çıldırasıya...
Nazım Hikmet Ran
Henüz Vakit Varken Gülüm, Nazım Hikmet Ran
Sende ben, imkansızlığı seviyorum,
Fakat asla ümitsizliği değil...
Henüz Vakit Varken Gülüm, Nazım Hikmet Ran
Nazım Hikmet Ran, Henüz Vakit Varken Gülüm
"Seni böyle uzak, seni dumanlı eğri bir aynadan seyreder gibi kafamın içinde duymak..."
Bugün pazar. Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar. Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak, bu kadar mavi, bu kadar geniş olduğuna şaşarak, kımıldamadan durdum.
Nazım Hikmet Ran, Henüz Vakit Varken Gülüm
Henüz vakit varken, gülüm,
Yüreğim dalındayken henüz,
Ben bir gece,
Şu Mayıs gecelerinden biri
Volter rıhtımında dayayıp seni duvara
Öpmeliyim ağzından...
Sonra dönüp yüzümüzü Notrdam'a
çiçeğini seyretmeliyiz onun,
Birden bana sarılmalısın, gülüm,
Korkudan, hayretten, sevinçten
Ve de sessiz sessiz ağlamalısın,
Yıldızlar da çiselemeli,
Încecikten bir yağmurla karışarak...