''
Ne bekliyordun ki, çorak beynine Picasso renkleri serpiştirecek pembe yanaklı birini mi ?''
Bu günden geçmişe elveda
İlkim iyikim....
İyi ki varsın her şeye rağmen iyi ki girdin hayatıma son kez içimde kalan her şeyi anlatacağım artık senden geriye içimde bir şey kalmasın diye...
Sen anlasanda anlamasanda ben anlatacağım. Bir ömür yanında olmadığım için üzgünüm zaten istemezsin ama yinede seni bu hale getirdiğim için üzgünüm ama ben de bittim bunu bil isterim,
Ömrümün Defteri Böyle Kapansın
Bu iletimi değerli https://1000kitap.com/osmanyalciner ' e ithaf ediyorum.
Bu fukara sadece edebiyat değil, sinema hastasıdır aynı zamanda. Dolayısıyla artistlerin de. Evini bilmediğim artist çok azdı bir zamanlar.
Bayramlarda evlerini ziyaret eder el öperdik. Zeki Müren’e Cağaloğlu yokuşunda rastlamıştık. Arabasının önüne attık
Özgürlüğünüzde ısrar ediyorum..
Kendime "Ne bekliyordun ki?" diye soruyorum.
Sayfa 398 - Everest Yayınları(Cep Boy)Kitabı okudu
Kim deli?
Bu tamburların sesi değil mi? Gece karışmış gündüze, bulutlar neden gri. Keşmekeş olan kaldırımlarda biriken sular bir yandan yıkar pabuçlarımı, kim bu diyarın bekçisi? Sigaranı yakarken rüzgârda durup beklediğin kadar, dikkat eder misin çevrene? Etmem tabi. Bununda tadı değişti, sigara değil zehir sanki. Sen ne bekliyordun ki? Kaldır kafanı göğe,
"Ne bekliyordun ki çorak beynine Picasso renkleri serpiştirecek pembe yanaklı birini mi?
"Ne bekliyordun ki?
Hiçbir zaman bundan daha fazlası olmadı ve hiçbir zaman da bundan daha fazlası olmayacak."
