Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her
Ümitsizliğin şiiri
Derme çatma bir hayat
Bin emeğin bir etmediği bir zaman
Bir uğraşın kifayetsizliği
Sevmeler kısa
Ömürler kısa
Dermansız bacaklar
Fersiz gözler
Kifayetsiz sözler
Düşünüyorum o zaman varım demeyeceğim tabi ki de
Düşünüyorum….
yaşasam yaşasam
Bilemedin yirmi bilemedin On yıl
O da geçmez kahırla, cefayla, nazla
Ne desem boş
Ne desen boş
…..
Kandemir
Elime bir kalem tutuşturmuşlar, kalemin derdini arayan bir gönül vermişler. Ne zaman gönle konuş desem, ne dili ne aklı cümle cihan ve içindeki her toprak tanesi lâl oluyor. Gönlün kapıları birer birer açılmak için koşuyorlar. Türlü namelerle bezenmesine rağmen çıt çıkmayan sessizliği, dünya denen yalan bölmeden.
Sonra gönül derdi aramayı sevince el de kaleme bağlandı kaldı. Hani irade neredeydi de ben ömrün neresinden tuttumsa yanlış oldu dedim. Belli ki gönle tabii olmak da onun işi imiş. Velhasıl yanlış olmadı. İnsanlık namına son kalan kırıntıların yok olduğunu gördükçe gönlün kapıları yüzüme çarpılıp da imkansız olmasınlar bana tozlu duvarlar arasında istedim. Neyleyim ki elime kalem tutuşturup kalemin derdine deva diye dert alan bir gönül vermişler bana. Söyle güle nağmeler dizen bülbül neyleyim...
~Kalemimden~🌹
Mutfak masasının cami patladı aniden. Kime desem diyolar ki nazar çıktı. Nazarla camın ne alakası var ?
Akif'in kaleminden...
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi.
Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya.
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya. Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı! Nerde-gösterdiği vahşetle 'bu: bir Avrupalı' Dedirir-Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, Varsa gelmiş, açılıp
Tûti-i mucize-gûyem ne desem lâf değil
Vezni: Feilâtün (Fâilâtün) Feilâtün Feilâtün Feilûn (Falün)
Gazel
1 Tûti-i mu’cize-gûyem ne desem lâf değil
Çerh^ile söyleşemem âyinesi sâf değil
"
Mucize gibi sözler söyleyen bir papağanım, dediklerim sıradan lâf/lar değildir. Felekle konuşamam; tenezzül etmem; çünkü onun aynası, kalbi temiz değildir."
2 "Ehl-i dildir deyemem
Senin saçlarından sarkan bu salgın
esenlikli bir istilâ gibi
yüzümün kurak topraklarına nam salmıştır
mâdurunu memnun eden bir işgâl gibi
mevlâ'nın silüetinden bir eşkâl gibi
ne desem azdır, ne desem fazla
yalnız öleceğim belki
fakat yanlış ölmeyeceğim
bahçeye çık..
|Payidar Zaraman
Eşkiya
Baran: bana niye ihanet ettin Berfo?
Berfo: ihanet haa. demek sen benim yaptıklarıma ihanet diyorsun ha? peki, iyi öyle olsun. şimdi ben sana şöyle desem; ben bunları yaptım, çünkü âşıktım ben, yani vurulmuştum, ölüyordum aşkımdan. bunun üzerine kim bana ne diyebilir ha? ihanet mi? aşkım için yaptım ulann! ahlaksızlık mı? evet yaptım. ben en yakın arkadaşımı seni jandarmaya ihbar etmiş adamım. sen yapabilir miydin benim yaptığımı? haaa? en sevgili arkadaşına ihanet edebilir miydin? onu jandarmaya ihbar edebilir miydin? arkadaşının altınlarını çalabilir miydin? o altınlarla arkadaşının sevdiği kadını anasından babasından satın alabilir miydin? arkadaşını ölüme gönderebilir miydin? ama ben yaptım. aşkım için… şimdi söyle bana; hangimizin aşkı keje’ye daha büyük haa? hangimizin? hangimiz keje için böyle büyük bir günaha girmeyi göze alabildik? ben bu aşk için cehennemde yanmaya hazırım. Ya Sen?
EŞKİYA (1996) 🎬
youtu.be/MMvgpwXbO5k?si=...
Yok olmadı,
Sabaha kadar
Konduramadım inan
Sorma bana, sus bana
Zoruma gitmedi desem de
Kanaya kanaya
Toplanıyorum artık
Senden sonunda.
BU NE ARKADAŞ!?
Yine uyandın sabah,
Bende...
Ah gözlerin işte yine, yeninden,
İşte sende...
Aklına ne gelirse,
Beni de koy bir yere...
Kalbime seni yakıştırıyorum,
Ölümlerin karşısında şaşırıyorum
Ne desem ki
Düşünüyorum.
Kalanları ağlıyor gidenin
Benim gözlerim kuru
Herkes bana bakıyor, biliyorum
İçlerinden geçenleri.
Başsağlığı dilemek
Garibime gidiyor
Ölen öldü, sen yaşa
Küçültmeye benziyor.
Beni böyle kitaplar mı yaptı ne
Kağıtlarda gidenlere içlenip ağlayan ben
Hayattaki ölümlerde put gibi duruyorum.
Şimdi arasam ne derim bilmiyorum, ne dersin, ne kadar susarız?
Şimdi arasam seni, arayabilsem..
Bildiğim tüm dillerde “dön” desem sana, diyebilsem..
Bu kadar insan olmasam ben,
Bu kadar insan olmasan sen,
Böyle gururlu, böyle afsız.
Vicdanım acıyor,
Sarılsan geçecek,
Gelsem şimdi sana,
Öyle aniden,
Bağırsam biraz gözlerinin içine baka baka, seni
