Bazı gundiler Osmanlı'da ki okuma yazma oranının arap alfabesinin zorluğundan olduğunu söylerdi cahil mi desem ne art niyet mi desem bilemedim aaa be gundi şuan Suudi Arabistan da okuma yazma oranı %90 civarı turkiyeden daha çok 🤣🤣🤣 orada da mi harf devrimi oldu ah beyin olmayinca bazılarında tokatlayanlar çok olur
FERİHNAZ HATUN DESTESİ
Misafir geldin,
Kaldın gönlümde.
Bilmedim, bilemedim nedir bu mucize?
Ah gitmedin, kaldın öylece,
Sana şarkılar yazacaktım,
Sen durdun daha da ballandın.
Hoşgeldin, sefalar getirdin, ne hoş geldin,
İç muhasebe...
Hepimiz çoğu zaman olduğumuzdan daha güzel, daha iyi, daha başarılı, daha yakışıklı, daha ahlaklı, daha dindarmışız... gibi davranıyoruz. Çünkü böyle davranmak kendimizi daha iyi hissettiriyor. Bu bahsettiğim duyguları yaşamayan çok az insan vardır. Başkaları tarafından her daim iyi biliniyor olmak bizi oldukça onure ediyor. Çünkü nefsimiz bununla daha tatmin oluyor.
Gerçekte nasıl biri olduğumuz ile sanal alemdeki halimizi ise yalnızca Rabbimiz ve biz biliyoruz. Bu durumumuzun farkındayızdır fakat yine de görmemezlikten geliriz. Oysa Rabbimiz bizim her anımıza şahit. Bazen sürekli insanları yaptıklarından dolayı eleştiririz, kınarız, ahkâm keseriz. Onlara, sanki haşa onların ilahıymış gibi muamelede bulunuruz. Yer yer mi desem yoksa çoğu zaman mı desem bilemedim ama klavye mücahitliğine de bayılırız. Yapmadığımız halde sürekli nasihat ederiz, yol göstermeye çalışırız. Ne de olsa yapmadığını başkasına söylemek kolay.
Böylesi zamanlarda aklıma hep şu ayet gelir:
"Ey iman edenler! Niçin yapmayacağınız şeyleri söylüyorsunuz Yapmayacağınız şeyleri söylemeniz Allah katında çok çirkin bir davranıştır." (Saff 2, 3)
Acaba kaçımız gerçekte olduğumuz gibi davranıyoruz?
Velhasıl kelam insan en çok kendini kandırır...
Bilemedim kıymetini kadrini
Hata benim, günah benim, suç benim
Elimle içtim derdin zehrini
Bir günden bir güne sormadım seni
Körmüş gözlerim görmedim seni
Boşa Mecnun eylemişsin beni, beni
Bilirim suçluyum, kendi özümde
Gel desem gelirdin benim izimden
Her ne çektiysen benim yüzümden
Sana karşı benim bir sözüm yoktur
Haklısın sevdiğim kararın haktır
Garibim, derdimin dermanı yoktur
Hata benim, günah benim, suç benim, vay
.... Neşet Ertaş 🥀🥀
Hayat hiç bize oğretildiği öğretilmek istendiği gibi değil.O öyle değil bu böyle değil.Ahir zaman mı desem boynumuzun borcumu bu ne kadar çok zorundalığımız var.Zaman ne zaman bizim olacak.Elimizde tutup bir sürü değer sandığımız değersiz şeylerle uğraş dur.Oysa insan olmak değilmi bizim kaderimiz.Neden öyle hissedemiyorum.Neden hayatın nedenleri çoğalıyorda zavadanak diye beklemediğimiz istemediğimiz ne varsa oluyor.Bu aralar gözüme çöp toplayan yaşını almış bir sürü insan takılıyor nasıl derin bakışları.Mutsuzluktamı borcumuz.Simit takılı verdi boğazıma kuşlar la paylaştım.Güvercinler geldi önce kargalar yaklaşamadı,her ikisini görünce serçeler,bir amca geldi ekmek topluyormuş kuşları besliyorsun dedi evet dedim.Poşetten verdiği ekmekler beni o kadar mutlu ettiki.Serçeler aç kalıcaktı.Yetebilmek herşeye herkese ne kadar zor.Oysa olsa orada bitti davam.Sonra biraz daha yürüdüm yolun sonu hakikatti.Biz hakikati ne zaman unutturulmaya mahkum edildik bilemedim.......