:)
Ne desem bilemedim ki !!!
Her gece yatmadan evvel kendime şifa niyetine bir doz okurum...
ne zaman bir dostum dara düşse canı sıkılsa kalbi acısa oturur karşısına iki satır okurum bişeyciği kalmaz...
Ahmed Arif son altıbin yılın en iyi şairidir.. en neif adamıdır benim için..
Nur ol Ahmed Ağabey...
Ahmed Arif okuyan insanları üzmeyin ne olur...
Yeni bir kitap ile yoruma geldim
İlk önce seri kitabın ilki onu söyleyim
Yoruma gelince Yorumsuz kaldım kitap hakkında beğendim mı beğenmedim mı bilemedim garip bir halde kaldım
Kitap bir general kızının arkadaşı ile gezinti sırasında bir köle satışına katılması ile başlıyor sonrası köleyi alıyor ama ne için alıyor gerçekten karışık gri gözlerini görmek yetiyor sonrası ise sıradan anlayamadım yani arin için özelikle
Aşk desem çok azdı
Arkadaşlık desem çok azdı
Aile bağı desem hiç yok gibi babası onun ya bir asker yada evlenmesi gerektiği inancnda
Ama onun ve arin planları farklı tabi
Kitap bir anda tersine dönüyor ve hersey değişiyor ikinci kitabı bekliyorum bakalım nasıl devam edecek
Ne desem bilemedim, fazla garip ve olay örgüsü çok vasat bir kitaptı. Masalsı anlatım falan evet... ama konu olmayınca çekmiyor beni, nasıl desem indirimde izdiham yaşayan Nur Yerlitaş gibi hissettim kendimi. Çoğu şeyi anlamadım, konu kurgu kaçtı gitti... 5 puanımıda nilüfer , çiçekler ve 2 kaşık su için veriyorum. Olmamış Boris, marjinal olmak edebiyat değil bence...
4 kisa ve birbirinden baglantisiz hikayeden olusan bir kitap... Ve bence bu kitapla birlikte Sandman'i sadece ruya alemimizin efendisi rolunden siyirip hayal dunyamizin da hukumdari ediyoruz.
Bu baglamda, ilk hikaye ilham perisini esir eden bir yazarla ilgiliydi. Oldukca ilginc bir kurgusu vardi.
Ikinci hikaye benim favorim. Bilen bilir, Neil Gaiman hayvanlari cok seven ozellikle her kitabina kedilerle ilgili bir seyler sikistiran bir yazardir. Bu hikaye de kedilerin hayallari ile ilgili. Yavrusu, sahibi tarafindan evden uzaklastirilmis bir kedinin diyar diyar gezerek baskaldiri ruyasini diger tum kedilere duyurmacabasi uzerine... Dunyayi bambaska bir pencereden gorebilmek az bulunur bir yetenek, bu pencereyi ise baskalarina yansitabilmek cok daha ender... Neil Gaiman iste boyle biri...
Uc ve dort de iyiydi ama beni ikinci kadar etkilemedi. Ote yandan beni bu kitapta etkileyen bir diger nokta da, kitabin sonunda verdigi kucuk hediye. Bir cizgi romanin nasil yazildigini merak eden okuyuculari icin ilk hikayesinin yazim taslagini paylasmis.Taslak aslinda cizim sanatcilarina mektup gibi yazilmis ve uzerinde ara ara Neil Gaiman'in ara ara da editorun not karalamalari var. Bu notlardaki bazi espriler gercekten aralarinda ne kadar egleniklerini ve calismaktan ne kadar zevk aldiklarinin bir gostergesi. Ama bundan daha da onemli nokta su ki, Neil Gaiman sadece yazmamis. Sayfayi gozunde yaratmis resmen. Tarifleri o kadar detayli ki, okurken mest oldum. Sayfadaki karelerin cercevesi olsun mu olmasin mi, resmin biri kapiyi gorsun ama disarisi efekti versin, disarda agaclar soldan gorulsun vs detayinda...
Ne desem bilemedim... 10/10luk bir kitap...
Her ne kadar da teknoloji olsun vs. başka türlü gelişmeler olsun toplumumuzun, gençliğimizin kötüye gittiği düşüncesinin aksi bir durum teşkil ettiğini kitabı okuyan herkes anlayacaktır. O dönem İstanbullu batıya özenen ve batıyı yanlış anlayan mı desem kötü yönlerini alan mı desem artık bilemedim Bihruz Bey gibi bir karakter üzerinden anlatılmıştır ve ilk cümlede de bahsettiğim gibi gençliğimiz o döneme nazaran bu tür kötü alışkanlıkların azaldığı kanatindeyim. Sizde eserin realist bir yapıt olmasından dolayı okursanız benimle aynı kanaat de olacağınıza inanıyorum. Tabi "O dönemde herkes de Bihruz Bey gibidir." diye bir görüşü de savunmuyorum.
4/10 puan verdi
Kitaba ilk basladigimda hersey iyi guzel ama karisik bir anlatimmi desem bicem mi desem bilemedim bir karmasiklik vardi isin icinde yani surekli ne oldugunu kestirmeye calismak zorunda kaliyorsunuz uzgunum Ahmet Batman ama yarim birakmak zorunda kaldim
