Dua etmek, ilanı aşk etmek demekti. Yaradan'a olan sevdamı açık etmek. Aşkta korkuya yer yoktu, ya da çıkarcılığa.İnsan ki kainatın gayesiydi, kıymetli, ve kadimdi, ona hiçbir şey haram değildi.Öyleyse insan ne kaynayan kazanlalardan çekinmeli, ne huriler beklemeliydi, çünkü cennet de cehennemde azap da sefa da yarın değil, şimdi; uzaklarda değil, buradaydı. ''Allah'tan korkmaya daha ne kadar devam edeceksiniz?'' diyordu. ''O'nu sevmek varken?''