40 Yaşındasın
Rahmetini umarak
Günahkar bir dille;
Allah Azze ve Celle
Ya Rasulallah,
lemlere rahmet hayatın geçiyor kalbimizden,
Ne diyordu şair,
yıkıldı yolunu bekleyen şehir,
şimdi gelsen de bir gelmesen de
Ne diyordu şair,
yıkıldı yolunu bekleyen şehir,
şimdi gelsen de bir gelmesen de
40yaşındasın
Rahmetini umarak
Günahkar bir dille;
Allah Azze ve Celle
Ya Rasulallah,
Âlemlere rahmet hayatın geçiyor kalbimizden,
"Sığ insanları derin sevmeyin" diyordu şair Birhan Eroğlu
"Derin insanları sığ sevmeyin" dedi şair Celil Taş ekleme yaparak.
Ne de haklı ikisi de...
Ama ben de dayanamayıp belki de haddimi aşarak, desem ki:
"ısmarlama olmuyor azizim sevmenin sığlığı, derinliği...
Sevmek sevenin derinliğindendir, adamlığındandır, sevilenin sığlığı ya da derinliği ne yazar."
Suat Sakalli
Ne diyordu şair : " Yıkıldı yolunu bekleyen şehir, şimdi gelsen de bir, gelmesen de bir.."
Şair* Özdemir Asaf
Jarvinen, Okunen ve Gulbe Nasıl Kral Oldular?
Reçel Kralı Jarvinen anlatıyor...
Ben önceleri yoksul bir sokak çocuğuydum. Şimdi ise yurdumuz için
büyük ve iyi bir güç olduğumu söyleyebilirim.
Ben bu konumumu kime borçluyum?
Tesadüfen dinlediğim bir konferansa değil mi?
Daha önce de söylemiştim. Küçük dükkânımda kurabiye ve
Müslümanlar için fetih şaşırtıcı ve keyifli bir deneyimdi. Bir şair
şaşkınlık içinde şöyle diyordu: "Bakın ey insanlar, İran'ın nasıl mahvoldu
ğunu, halkının nasıl aşağılandığını görmüyor musunuz? Sanki krallıklan
bir rüyaymış gibi, şimdi sizin koyunlannızı otlatan köleler haline geldiler."
Daha geç bir tarihte bir yazar zaferleriyle övünerek şunları yazıyordu: "Biz
... yalınayak, başı çıplak, donanımsız, ordusuz, silahsız ve tedariksiz ...
Onunla birlikte, en büyük krallıklara, en kudretli, en güçlü, en yoğun nü
fusa sahip, diğer ulusları ezmekte en becerikli uluslara, İran ve Bizans'a
karşı yürüdük. .. Allah onlara karşı bizi muzaffer kıldı, onların ülkelerini al-
mamıza, onların topraklarına, evlerine, mülklerine yerleşmemize izin ver-
di, yoksa bizim imandan başka ne gücümüz, ne kudretimiz vardı."
Biyografim
Mardin'in Kızıltepe ilçesinde doğdu, gözlerini açtığında "ulan ne kadar az insan varmış burada" dedi ve kimseye ilk kez bir şey anlatamadı. Hayal kırıklıklarıyla dolu hayatı onu taa buralara kadar sürükledi ve kendisini buldu. Kendini bulduğunda da her şey için çok geçmişti, çünkü bir şeyler yazıyordu ve hiç bir şey geçmiyordu. Aksine, filizleniyordu.
Allah'a inanıyordu, annesine inanıyordu, saygıya sevgiye inanıyordu, acıya inanıyordu, aşka hep inanmak istiyordu. Elma şekerine kanıyordu, umutla bakan gözlere kanıyordu, dostlarına kanıyordu, sigarayı içine çekip hiiiiiii babam geldi diyordu... Büyüyordu!
Okumak istiyordu, ama ne zaman bir şeyler okusa daha ilk paragrafta hayallere dalıyordu. Kurduğu hayaller okuduğu romanlardan daha akıcı geliyordu. Şiir yazıyordu, insanlar şair diyordu. Bazen şiyir yazıyordu insanlar şayir diyordu. Bazen hiç bir şey yazmıyordu insanlar hiç bir şey demiyordu. Herkes susuyordu, herkes bir şeyler susuyordu sessizce.
Şuan 28 yaşına geldiğini düşünüyorum ama sadece rakam olarak. Bazen çocuk bazen ihtiyar görüyorum onu. Bazen olgun bakıyor bazen dolgun. Onu kimse anlamıyor, o da kimseyi anlayamıyor bu yüzden insanlarla çok iyi anlaşıyor.
Size selamı var kendimin. Öyle işte. Vesselam!