Karşıma nasıl ve nereden çıktığını bilmediğim bu kitabı okuduğum için çok mutluyum.
İlk sayfaların kafa karıştırıcı yönleri oldu ama kitabı bitirdikten sonra başa dönüp tekrar okuduğumda her şey yerine oturdu. Yine de "yeni bir dil öğrenmek bu kadar kolayken çevirilere ne gerek var" cümlesi o kadar manasız ve yersizdi ki sinirimi bozmaya devam etti. Öyle ki sadece bu cümle yüzünden bir puan kırmayı düşündüm ve kitap boyunca bu cümle aklımda yankılandıkça sinirlerim bozuldu.
Ama öyle güzeldi ki be!
Kitap boyunca sevgi, insan olmak, hayattaki minik zevkler, dostluk, özgürlük, kadınlık, çocukluk ve merhamet gibi pek çok kavramı sorguladım. Üstelik olayın akışı içerisinde o kadar güzel ve doğal bir şekilde sorguladım ki düşüncelerim akışı bölmedi.
Karakterlerin aklındaki sorular, bizim aklımızdaki sorular asla cevaplanmadı. Korku, heyecan, umutsuzluk hiç bitmedi. Neden cevap bulamıyorum diye sinirlendim ama sonra fark ettim. Cevapsız bir deney, cevapsız bir kitap, cevapsız bir dünya, cevapsız bir hayat...
Viyana high society clup üyesi, hayat nedir bilmezken buhranlarıyla kafamızı bik bik biken mal herifler, okuyun da ders alın.
