Yıllar önce yazdığım,ironi yapmaya çalıştığım bir yazı
BAY Q’NUN BİLİNEMEYEN SIRRI
Her gün olduğu gibi çalıştığımız cafedeydik,yemek molası verilmişti,y ve ben her zaman olduğu gibi bizi bizim diğerlerinden farklı olduğumuz sanısına götüren felsefi ve ahlaki temalarla örülü konular konuşuyorduk,varsın diğerleri kızlardan,arabalardan,başkalarının kişilik ve dış görünüşlerinden,tatmin edemediği
Burada bi dünya film, dizi ve müzik önerileri görüyorum ama benim favorilerimi hiç görmedim. Bu beni ne kadar "cool" yapar bilmiyorum. Belki sadece zevksiz yapar. :)
Not: Evet, kendi üzerimden ironi yaptım ;)
Hiç gitmezsin sanmıştım. Zaten bu hayatta sanmaktan daha büyük bir yanılgı yoktu. Bunu da sen öğretmiştin.
Ama bir süre sonra güçleniyor insan, onu gördüm.
Acılara kuşanıp, insanlara o şekilde gülümsüyorum.
Hiçbir şey olmamış gibi.
Anılar diyorum ne kadar da acımasızlar böyle.
Gecenin bir yarısı sancıyla seni uykundan alıp karanlığı izlemeye bırakıyor.
“Otur buraya ve bak geceye, bak ki ne kadar karanlıkmış yalnızlık öğren” diyor.
Ne yana dönsem yalnızlık göz kırpıyor şimdi bana. Gitmem diyenlerin kanat sesleri uzaklaşıyor. Ne kadar mutlu ettiyse o kadar mutsuz ediyor aynı kişi. Ah ne saçma bir ironi!
Sonra sen geldin, onlar gibi olmam dedin. Olmadın da.
Hiçbir gidiş yıkamadı beni.
Bak, enkaz altından topluyorum umutlarımı şimdi!
Oğuz Atay
OĞUZ ATAY’A MEKTUP
"Sevgili Oğuz Atay,
Belirsiz bir zamandan yazıyorum sana bu mektubu. Hangimizin şimdiki zamanı daha kıymetli diye düşünmeden. Bilirim sevmezsin geçmiş zaman güzellemelerini. O yüzden sana biraz gelecek haberleri vermek istedim. (Gelecekten haberler diyecektim utandım, falcılara bile saygı duymak lazım.)
Önce
Tomris Uyar’ı biraz magazinsel olacak ama öykülerinden, çevirilerinden önce; şiire ilgi duymaya başladığım zamanlarda aşkı anlatımına hayran kaldığım, bütünleştiğim, hayalimdeki romantik adam tanımına uyan, şiiri sevmeme neden olan Turgut Uyar, Cemal Süreya, Edip Cansever gibi sevdiğim şairlerin hayatını araştırırken sürekli karşıma çıkmasıyla