Suçunu itiraf etmemek, cezasını çekmekten kötüdür
Başlıkta da gördüğünüz gibi, “Bir suçu itiraf etmemek, suçu itiraf edip cezasını çekmekten kötüdür.” diyor Zweig. Ayrıca suçumuzu bir yabancıya, bir yakınımızdan daha kolay itiraf edebileceğimizi de söylüyor. Çünkü bizim için, herhangi bir konu hakkında yakınlarmızın bize söyledikleri daha büyük önem arz eder. Ne kadar da doğru söylemiş Stefan Zweig…
Bir avukatın karısı olan Irene, hayatında biraz “macera” istediği için bir piyanistle sevgili olur. Ancak bir gün, piyanistin evinden çıkarken bir kadınla karşılaşır. Bu kadın, Irene’ye her şeyi gördüğünü söyleyerek ona şantaj yapar. Irene, kadın onu rahat bıraksın diye ona bir miktar para verir. Bu olaydan sonra kadın Irene’ye şantaj yaparak üzerinde baskı kurar ve Irene, korktuğu için ona her defasında para verir. Kadınla ilk karşılaştığı gün hissettiği korku, her geçen gün
artmaya başlar. Bir yandan kocasına ve çocuklarına bir şey belli etmemeye çalışırken
bir yandan da kadının üzerinde kurduğu baskı altında ezilmeye devam eder.
Şu ana kadar okuduğum en iyi Stefan Zweig kitabıydı. Zweig bu kitapta; 
Bir Kadının Hayatından 24 Saat, 
Satranç ve 
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu’ndan farklı olarak olayları 3.kişiden anlatmış. Ayrıca benzetmeleri de bir öncekilerde olduğu gibi bu kitapta da gayet yerindeydi. Hem gayet akıcı bir anlatımı vardı. Kesinlikle tavsiye ederim.
