Bir şeyler olmadığı zaman; sorgulamadan, gerçek bir samimiyetle “Allah böyle istedi ve olmadı” diyebildiğimizde; acizliğimizi, kul olduğumuzu hatırlayıp, bir şey istediğimizde Allah’ın onu bize verme gibi bir zorunluluğu olmadığını kavrayabilirsek; inanıyorum ki yorgunluklarımız ve dahi kırgınlıklarımız bizi terk edecek.
Ne kadar olmayanları düşünürsek o kadar yoruluyoruz ve bunun bize hiçbir artısı olmuyor, aksine eksiliyoruz.
Eğer istediğimiz şey konusunda eminsek gösterdiğimiz çaba sonrasında; tevekkül edip, beklemek en güzeli ve en zor olanı.
Zira; “beklemek ateşten şiddetlidir” diyen, Resul’e tabiyiz biz.
Zaten kolay olsaydı; ne imtihan olurdu ne de neticesi güzel.
Ve bazen susup, sessizce bir kenarda beklemek bile, günü geldiğinde duanın en sesli yankısı olabilir, sabredin..