Seni sevmeme izin verdiğin için teşekkür ederim...
Merhaba sevgilim :). Bugün çok özel bir gün ve dahası yarın çok çok daha özel bir gün. Nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Seninle bize ait günlerin konuşmasını çok çok erken yapmıştık aslında. Sen takvimine not almıştın, bense birkaç kez unutup 17 Mart tarihinde sonsuza kadar aklıma kazımıştım. Senden saklı bir şeyim olmadığı için bunları anlatmamda
Neden 'isteyen' herkes başarılı olamıyor?
Ne zaman kalabalık bir gruba konuşma yapsam hemen sorarım:
"Kimler başarılı olmak istiyor?"
Katılımcıların % 99'u "ben" anlamında ellerini kaldırır.
Gülümseyerek teşekkür ederim.
Ardından ikinci soru gelir:
"Peki sizce insanların yüzde kaçı başarılı, mutlu ve yaşadığı hayattan memnun? Yüzde kaçı hayal ettiği hayatı yaşıyor?"
Gelen cevap: "% 5 ile % 10 arasında!"
Yaş, eğitim, cinsiyet fark etmeksizin aynı soru üç aşağı beş yukarı aynı cevabı getiriyor. Ne ilginç bir sonuç değil mi? Bu kadar çok insanın istediği, bu kadar az insanın elde edebildiği başka ne var dünyada?
Sosyal başarı, maraton yarışlarına benzer. Yarışın başında 100 kişinin 99'u kazanmak istediğini söyler, yarışın sonunda 10 kişi kalır.
Peki kaybeden % 90'lık kesim nereye takılıyor?
Neden 'isteyen' herkes başarılı olamıyor?
Dünyada daha çok başarılı insana yer ve talep varken, neden bu kadar az 'başarılı' insan var?
Bu sorulara bulduğum cevaplar beni bu kitabı yazmaya zorladı.
Daha fazla başarılı olmak istemeniz sizi bu kitaba getirdi.
Başarıyla randevunuza hoş geldiniz!
Manevi ikram
Hoş, güzel, iyi olan şeyin farkına varmak ve hakkını verip paylaşmak. Bakıyorsun, evleniyorlar, bir süre sonra yavaş yavaş bir durgunluk, bir soğukluk, bir sıradanlık gelişmeye başlıyor ilişkide. Sonra bakıyorsun, bir başka çifte, onlar daha birbirine yaklaşıyor, daha heyecanlı olmaya başlıyorlar. "Nedir aradaki fark?" diye soruyorsun, araştırıyorsun; baktığında, ortaya çıkan "appreciation" yani, ilişkide hoş, güzel, iyi olan şeyin farkına varmak ve hakkını verip paylaşmak. "Ne kadar emek vermişsin; teşekkür ederim," diyor biri veyahut da, "Sen güldüğün zaman gamzelerin ne kadar güzel görünüyor," diyor, yani ufak tefek şeyler. Bu manevi ikram meselesini önemsiyorum.
Sayfa 183
Harry Potter ve Ölüm YadigarlarıJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 201622,9bin okunma
128 syf.
10/10 puan verdi
Bir gecede bitirdiğim ilk kitap.
Kitap, Jung'un biyografisini içeriyor. Size Jung'un gözünden bakmayı öğretiyor. Çocukluğunda neler yaşadığını ve bunun tüm hayatına nasıl yansıdığını.
Jung, insan ruhunu üç bölümden oluşan bir yapı olarak tanımlamıştır : bilinç, kişisel bilinçdışı ve kolektif bilinçdışı.
Nasıl bunları savunduğu için Freud ile arkadaşlığını hatta kendilerinin de tanımladığı gibi 'baba-oğul' ilişkilerini bitirmelerine sebep olduğunu anlatan kısa da olsa Liber Novus - Kırmızı Kitap'ı yazmaya başladığı anların bilgilerini içeriyor. Her ne kadar Freud ile bağlarının kopmasına üzülmüş olsam da, kendi inandıkları uğruna her şeyi göze almasını ve vazgeçmemesi hayranlık uyandırdı.
"Kendimi hep yapayalnız hissediyordum. Biriyle konuşmaya çok ihtiyacım vardı ama konuşacak hiçbir nokta bulamıyordum. Öte yandan beni hoş karşılayamayacak, bana güvenmeyecek ve benden korkacaklarını düşünerek kendimi konuşmaktan alıkoyuyordum."
Bu yazısı ile aslında ne kadar yalnız kaldığını ve anlaşılmadığını düşündüğünü belirtmişti. Savundukları uğruna yalnız kalmış ama vazgeçmemişti. Dilerim, kitabı okuyan herkes inandıklarını savunma ve içine bakma gücü bulur kendinde.
Kitabı yayına hazırlayan : 
Özlem Küskü kesinlikle saygıyı hak ediyor ve bu kitabı bize ulaştırdığı için teşekkür ediyorum.
İyi okumalar! :)
Talon küçük mutfağa yöneldi. "Seni bilmem ama ben biraz gerginim. Normalde şafak söktükten birkaç saat sonra uyurum. Aç mısın?"
Onun dolapları karıştırıp bir çift tava çıkarışını izledi. "Pek sayılmaz ama istersen sana bir şeyler pişirebilirim."
Talon başını kaldırdı, gözlerinde bir şaşkınlık vardı. "Teşekkür ederim. Bu
Sayfa 161
Bu kadar zor mu insanları kusurlarıyla sevmek? Hiç olmazsa oldukları gibi kabul etmek…
Hilesiz hurdasız, yalansız dolansız, illa da bizim istediğimiz kalıba sokmadan, kendimize benzetmeye çalışmadan, karşılık beklemeden, gülmeden, kınamadan, arkasından konuşmadan sevemez miyiz insanları?
Çatlarız vallahi!
Bizim gibi giyinmeyen, bizim gibi