My Dinner with Andre
- Şu an çok duygusal bir anımda olabilirim wally ama eve döndüğümden beridir içinde yaşadığımız dünyayı çok ama çok üzücü buluyorum. geçen hafta bir öğleden sonra halk tiyatrosuna gittim. içeri girdiğimde herkese selam verdim, ben onları tanırım, onlar beni bilirler, her zaman arkadaşça davranmışlardır. yedi veya sekiz kişi ne kadar iyi
Sisler Bulvarı
“Bu pek ünlü şiiri, çoğu, Paris'te yazdığımı, adı geçen bulvarın Paris bulvarlarından birisi olduğunu sanır, öyle değildir. Şiiri Paris dönüşü, Laleli'de Şair Nigâr Sokağı'nda, emekli öğretmen Melahat Hanım'ın evinde pansiyoner kalırken yazdım, o zaman Günseli Pastahanesi diye bir pastane vardı. Akşamları oraya düşer, sonbahar sisleri basıp sokak
Küçükken “küseceksen oynamayalım” derdik. Peki ya şimdi ne diyelim? Gideceksen sevme mi? yoksa unutacaksan gelme mi?
MY
30 Şubat
30 şubat’ta mı geleceksin, başım gözüm üstüne, peki gel
Menekşeler yetiştireceğim senin için, bekleyeceğim
Saçlarım taralı, gömleklerim ütülü
Sobaya bir odun daha atacağım, peki gel
Eski fotoğraflara bakarız belki, eski şarkılar dinleriz
“Ah ne çok sevmiştik birbirimizi”
30 şubatta mı geleceksin, peki, gel…
Hani mevsim kışsa, yıldız bulmam
Kimseyle konuşmuyorum. Böyle daha iyi oluyor sanki. Bir anlamı olduğundan değil. Konuşamadığımdan da değil. Canım istemiyor sadece. Aslında canım isterse bir saksı bitkisiyle hava durumu hakkında bile konuşabilirim. Ama hiç canım istemiyor işte. Sahiden de hiçbir şey söylemeden susarsam ne demek istediğim anlaşılabilir mi ki?
Ali Lidar