İNSANLAR
Öyle bir zamandayız ki insanlar küçük Cüsseleri ne kadar büyük olsa da
İçlerinde yaşasam da onlardan olmadım hiç Zira altının da cevheri toprakta
Onlar ki hem kraldır hem tavşan
Ve hepsi gözü açık uyumakta
Dostun sensin, dostum dediğin değil
Güzel sözler, tatlı diller hep lafta
Sayfa 155Kitabı okudu
İnsanları, kendi cinslerinden biri üzerinde kudret ve salahiyetlerini denemek kadar tatlı sarhoş eden ne vardır?
Hepimizin dirlik, mutluluk içinde yaşadığımızı bilmek ne hoş, ne tatlı şey!
"Mutluluk insanı tatlı yapar.
Başarı ışıltılı,zorluklar güçlü.
Hüzün insanı insan yapar.
Yenilgi mütevazi.
Asla"neden ben"diye sormayın.
Pes etmeden devam edin, ne olacaksa olur"
Güzel yüreklere günaydın 🌸
Huzurla
“Uçan kuştan, dosttan düşmandan, yerdeki karıncadan car umuyordu. Adam yarı uykuda, yarı düşte, bir insan canının ne kadar tatlı, vazgeçilmez olabileceğini, kimi insanların, belki de büyük bir insan çoğunluğunun canlarını vermemek için ne kadar alçalabileceklerini ilk olarak düşünüyordu. İnsan canı bu kadar alçalmaya değer miydi? Ne pahasına olursa olsun insan yaşaınını sürdürmeli miydi? Sıtmalar, hastalıklar, zulümler, buyruklar, açlıklar, yoksulluklar insan soyunun yaşama direncini kıramamış, insanoğlu kıyımlardan, aşağılamalardan, sakatlıklardan, kırımlardan sonra bile yaşaınını sürdürmüştü. Bu korkunç güç, bu sonsuz direnç, bu yaşamak için katlanılan en aşağılık durumlar neydi, ne içindi?”
Sayfa 15Kitabı okuyor
Ölmeden Ege Denizi'ni gezen insana ne mutlu diye düşünüyordum. Bu dünyanın birçok zevkleri vardır ; kadınlar, meyveler ve düşünceler. Ama tatlı bir sonbahar vakti, her adanın adını mırıldanarak bu denizi yarmak. Sanırım ki cennette bile insanın yüreğine daha fazla girebilecek bir zevk yoktur.
Sayfa 29Kitabı okudu
akşamı bu şekilde geçirmek ne tatlı! valla okumak gibi tatlı bir şey yok! başka her şey insanı kitaptan daha çabuk yoruyor
''Mutlu olmak , bu mutluluğu başkalarına da iletmek ne denli kolaydı! İnsan her zaman böyle yaşamalı, yaşam hep tatlı geçmeliydi.''
Başıma geleni çok takmıyordum doğrusu. Şimdi olsa yıkım gibi yaşanacak şeyler, nedense o zamanlar çok sıradan kabul edilirdi. Ne güzelmiş meğer o günler. Neyse. Benim aklımda hala arkadaşım. Belli ki o da yan hücrelerin birinde. "Ne yapıyor? lyi mi? İşkence yapmışlar mıdır? Morali nasıl?" Onları düşünüyorum. Beşinci gündü galiba. O gün yemeğin yanında pelte gibi bir tel kadayıf verdiler. Tel kadayıf. inanılmaz bir şey. Bizim arkadaşın en sevdiği tatlı. Biliyorum, hastasıdır tel kadayıfın. Benim için o an bitti sanki siyasi şube, 12 Eylül, faşizm vs. Değil mi ki arkadaşım şu anda tel kadayıf yiyor, gerisi boş. Her şey güzel artık.
Birbirimizin hayatlarının içindeyiz. Bundan hiç haberdar olmasak da...
Sayfa 71Kitabı okuyacak
