ne yapacağını bilememek...
mesela, rengarenk pabuçlarını bir kenara koydu diyelim yine de karşısına geçip birtakım şeyler söylemeye devam ederler, noktalama işaretlerini de üzerine üzerine fırlatmayı eksik etmeden. belki dalgın birkaç adım gelip söndürüverir başının ucundaki sessiz lambayı. onu da bilemez. saat ne kadar geçmiş, gündüz ne kadar olmuş ve gece saçını başını
Bu araf, bu "ne yapacağını bilememek" duygusu, kimseyi incitmemek için debelenme ve zararı tek başına çekme işi peşimi hiç bırakmadı benim.
Sayfa 227Kitabı okudu
Demek istediğim insanları mutsuz eden şey, çok az seçenekleri olması değil, çok fazla seçenekleri olması. Karar vermek zorunda kalmak. Hep karar vermek. Ne yapacağını bilememek.
Sayfa 774 - Plato Film YayınlarıKitabı okudu
Beni çıldırtan yalnızca tek başınalık değil, ne yapacağını bilememek ve ne yaparsam sonucun kötü olacağı korkusu...
"Utangaçlık asil bir huydur, ne yapacağını bilememek övünülesi, yaşama becerisinden yoksun olmak ise insanı yücelten bir özelliktir."
Sorun aşık olup olmamak değil, elde ettiğinle ne yapacağını bilememek...
Aşk beceri isteyen bir uğraş...
Kime aşık olmaya kalkışsam, beni terk etti...
Mükemmel anların, özellikle yüceliğe yaklaştığında, karşılaşacağı en ciddi terslik kısa süreli olmalarıdır. Bu olgu açıkça ortada olsa da daha sonra ne yapacağını bilememek gibi daha büyük bir tersliğin olmadığını da söyleyemeyiz.
Kalbimde bir sıkışıklık, ellerimi nereye koysam bilemiyorum, kafamdaki sesler bana ait değil, kederli bir şarkı çalıyor uzaklardan.eksikliklerim nasıl da dağ olup göğsümde büyüyebiliyor?bu ne yapacağını bilememek, ah bu kararsızlık..her şeyi yapabilecek olmanın eşiği yaralıyor beni.yaralı olmaksa hiçbir şey yaptırmıyor.zaman sudan hızlı akıyor, yaşlanıyorum.neden saçımda beyazlar yok bilmiyorum.yaşıma uymayan dermansızlık ve beklentisizlik garipsetiyor.birini beklemiyorum ama bulabildim mi kendimi..arıyordum nicedir..çocukluğunu tanıdığım kız değilim artık, büyüdüm.nasıl bir insanım çözebilen var mı, gayreti olan?memnun değilim yaşadığım çağdan ve kendimden.daha fazla değişmeye gücüm de hevesim de yok.sabır ve güç dilemiyorum artık yaratandan çünkü bunun için bana uymayan şartları var.zayıf olmak da razı olununca iyi bir şeydir.yapamayacağım değil de, sonunda kaldıramayacağım şeylerle geçti gençliğim.yapamam diyemediğim şeyler boynumu büktü.yapılacak çok şey var ama yapabilecek amaca sahip değilim..sırtımdaki bu kambur daha çok susturuyor beni.her şey ama her şey, kimin için iyi olduğu önemli değil, boşluktan ibaret.yaşamın ilmi, hocası yok derler.tek kullanımlık ve kişiye özgü.yapabilene saygılar.
Sana verilen bu hayatla ne yapacağını bilememek… mahvediyor insanı.
“Biraz dönersen başın dönmeye başlar, evi dönüyor sanırsın. Hâlbuki dönen sensindir. Herkesin hareketi, görüşü bulunduğu makama göredir. Herkes âleme kendi görüş dairesinden bakar.”demiş Mevlana Celaleddin Rumî. Doğru. Herkes kendi yaşamından mesul. Öyle zamanlar olur ki bir girdaba karışmış gibi savrulur ruhun. Hayat kontrolünden çıkmıştır sanki. Ne yapacağını bilememek daha da endişelendiririr. Çekip çıkaracak biri yoktur. Gerek de yoktur zaten. Bu senin hayatın, senin döngün ve savrulan da sensin.
Hayata karşı durup, etrafını saran hatta sarsan o girdaptan sıyrılıp çıkmak öylece durup bakmayı gerektirir bazen. Ne olduğuna, neler döndüğüne… Sonra ne hissettiğine…”
Sayfa 163 - İnkılâp KitabeviKitabı okudu
Bilmiyorum
Bu günlerde içimi kaybolmuşluk hissi çok yoruyor.İnsanı daha da yoran da ne yapacağını bilememek.Yıllarca öğretmenlerimiz üzerine basa basa sorduğu hayaliniz nedir sorusu daha da anlam kazanıyor aslında.Yolum nerede bilmiyorum. Bir şeyler yapmam gerekiyor ama yıllarca sürekli üzerimde baskı uygulandığı için nereye gideceğimi nasıl hareket edeceğimi bilmiyorum.Özgüvenim yerlerde, en ufak bir ortama girince omuzlarım düşüyor ufacık kalıyorum.Üzerime dayatılan hayattan çok yoruldum mücadele etmek istiyorum ama neyle mücadele edeceğimi bile bilmiyorum.
" İnsanları mutsuz eden şey, çok az seçenekleri olması değil, çok fazla seçeneklerinin olmasıdır; karar vermek zorunda kalmak, hep karar vermek, ne yapacağını bilememek."
İnsanların kendini kapana kısıldığını zannettiği anlar genelde özgür oldukları anlardır. Çünkü aşırı dozda özgür hissetmek bir süre sonra durup soluklanmanızı sağlar. Bu esnada da sizi bekleyen ve geride bıraktığınız korkular sizi kapına kıstırır.
Kapana kısılmak, ne yapacağını bilip ya da bilememek insanı dengesiz bir ruh haline sürüklerdi.
Sayfa 19Kitabı okudu
NE YAPACAĞINI BİLEMEMEK
Bir cafeye gidersin kahve içersin
Sahil ya da parkta yürürsün
Sanki bu dünyada yaşayan yalnız
biriymişsin gibi düşünürsün…