Şimdi çay içmek için bir kafeye geldim de, oturacak tek boş yer burası vardı.
Fakat ona da kıyamadım, görevliye dedim "Bana bir tabure verirmisin, oraya oturacağım"
Dedi "Abi dur ben çıkartırım onu"
Dedim: Sakın!
Böyle birşey yaparsan ben çıkar giderim.
Görevliye dedim: Ona da benden bir kase süt.
Oturdum taburede içtim çayımı..
Zaten şu dünya da başımıza ne geliyorsa, içimize bırakılan vicdani tahayyülleri devre dışı bırakmamızdan gelmiyor mu?
Arif Bilgili
Elinde ufak bir bavul, gerçek dünyada belki yanıp tutuştuğun markaların hepsinden uzaksın. Zira burada ayakkabı giymek bile, kavgaya hazırlanmakla eş değer sayılıyor. O pahalı ayakkabıların hükmü yok anlayacağın. Bulutları, çimenleri, herşeyi özleyebileceğin bir mekana uğurlanıyorsun. Köstekli saat tıkırtısıyla ilerleyen
Bir yaştan sonra mutluluğa ancak, hiçbir yerde bulunmadığını fark ettiğinde yaklaşıyor, yaklaşmış olmanın huzuru ve bir zaman sonra ne yaparsan yap ,tekrar uzaklaşacağını anlamanın bilgeliğiyle yaşayıp gidiyorsun..
"...çünkü dünyada bir büyük gerçek vardır: Kim olursan ol, ne yaparsan yap, bütün yüreğinle gerçekten bir şey istediğin zaman, Evren'in Ruhu'nda bu istek oluşur. Bu senin yeryüzündeki özel görevindir."
DEĞİŞTİREMİYORSUN!
Kendinden çok sevmene rağmen sevilmemişliğini, defalarca adım atmana rağmen sana gelinmeyişleri değiştiremiyorsun. Sadece senin sıkıca tutunduğun o bağ pamuk ipliğiymiş, kopmaya mahkumluğunu ne yaparsan yap değiştiremiyorsun.
Karanlık günler olacak.
Düşeceksin de.
Yaralar da açılacak.
O zamanlarda şunu unutma; Tünel bitecek.
Kalkacaksın da, kabuk da bağlayacaksın.
Sevdiklerine bıkıp usanmadan "
Seni seviyorum.
Seni çok seviyorum" de.
Hatta " sen ne yaparsan yap, kim olursan ol seveceğim" de.
Korkmaktan korkma.
Ödün bile kopsun.
Sonra kapa gözünü bas karanlığına.
Belki biri taş döşemiştir, kim bilir...