Ne iş yaparsınız?
-İş yapmam ben; aylakım.
Ne yaparsınız yılbaşında?
- "Yılbaşında inadına uyurum, 2'de yatacaksam o gün gıcıklık olsun diye 11'de uyurum."
İlber Ortaylı
Bir öğretmen olarak unutmayacağım bir saçmalığı sizinle paylaşmak istiyorum zira bu mesleği öğrenciden çok diğer unsurların nasıl verimini, enerjisini düşürdüğünü birilerinin söylemesi lazım. Pek çok meslektaşim da benimle aynı dertleri paylasiyordur eminim. Gelelim hikayeye:
Şırnak'ta birleştirilmiş sınıflı bir köy okulunda görev yapiyorum.
Türk Tipi Empati : Aynı şeyi senin anana bacına yapsalar iyi mi?
Türk Tipi Felsefe: Fazla düşünme kafayı yersin.
Türk Tipi Psikoloji: Delidir, ne yapsa yeridir.
Türk Tipi Sosyoloji : Elalem ne der?
Türk Tipi Eğitim: '' srım dersine sanki okuyup da apartman yöneticisi olacak p****k '' (Zehraca )
Türk tipi sağlık :
#Kitap okumuyoruz? #
"Kitap okumuyoruz." cümlesi en sık yakınmalarımızdan biri. Oysa " Boş zamanlarında ne yaparsınız? " sorusunu yanıtı her yaşta değişmez bir şekilde " Kitap okurumdur." Kitap okunan zamanın BOŞ ZAMAN olduğunu düşünen bir toplumun çocuklarının kitap okumaması pek şaşılası değil. Ailelerin çoğu çocuklarının kitap okumamasından yakınmakta ama hem kendi kitap okumamakta hem çocuğa kitabı anlatmak, onları kitapla tanıştırmak, kitabın eğlenceli ufku açan bir hayat olduğunu gösterebilmek için bir şey yapmamaktadırlar. Bilgisayar, televizyon cep telefonu dünyasına sıkışmış çocukları ordan çıkarıp kitapların gizemli, büyülü ve engin sularına atmak çok kolay değil.
"Bir kitap okudum, insana bütün bakışım değişti."
Kaç hayat tanırsın bir kitapta?
Kaç yolculuğa çıkarsın?
Ve kaçından sağ çıkabilirsin bu yolculukların?
Yaralar vardır, kabuk bağlar. Kurcalamadığın zaman kanamaz. Ama bir gün bir bakmışsın, deşilmiş yaran. Hiç olmadığı gibi, hiç olmayacak bir zaman.
"Sana hangi derdimle ağlayayım bilmem ki," diyordu 
İskender Pala 
Bülbülün Kırk Şarkısı'nda. Öyle bir
Ağlayarak yazdım...
Nasıl anlatsam, nerden başlasam bilmiyorum.
Ben araba sürmekten korkan biriydim, hevesli de değildim dolayısı ile sürmeyi de düşünmüyordum.
Çok sevdiğim biri vardı birbirimizi çok seviyorduk.
Her fırsatta dile getiriyordu ehliyeti almanı istiyorum diye ve zaman geçti... ben o istiyordu diye ehliyet kursuna yazılmıştım ve sonra ne oldu biliyor musunuz? Bir sabah uyandığımda onu askerde bekleyip gelmesini bekliyorken ve daha ayrılmamışken, dört yılımı verdiğim adamın, bir ortak tanıdığımızın bana sözlenmiş fotoğrafını yollamasıyla şok geçirdim ve bana bir şey söylemedi ve sonra evlendi sonrası mı? Ehliyeti kazandım, elime bugün geçti ama onun haberi bile yok. Neden mi yazdım bu yazıyı?: 1.İsteyince her şeyi başarabilirsiniz. 2. Gerçekten severseniz onun için her şeyi yaparsınız.
3. Yoruldum artık senin yaşın daha kaç ki !? Yazar oldun ne yaşadın da bu yazıları yazabiliyorsun, görünüşün çok güzel! Yıpranmış gibi durmuyorsun diyenlerle çok karşılaştım! Daha 10 yaşındayken şarkı sözü yazardım, yeteneğim vardı ama beni yazar olmaya yaşanmışlıklar itti. Bu anlattığım yazı çektiğim acıların binde biri bile değil. Hep derim benim yaşadıklarımı bir film gibi izleseydiniz bu kadar güçlü durduğum için gelip beni tebrik ederdiniz. Diyeceklerim bu kadar.