Mükemmel bir tanım.
"Başkaları ne yapmalıdır?" değil, "ne yapmalıyım?". Ahlâkı ahlâkçılıktan ayıran şey budur.
Sayfa 18 - Opera Kitap
Merhaba sevgili okurlar. 👋
7 aydır deneme sürümü yayında olan yeni web sitemiz dünden beri tamamen yayında.
Sizden gelen geri bildirimleri hızlıca işleme alarak yeni sitemizde küçük bir arayüz güncellemesi yayınladık:
✅ Yeni sitemizin arayüzünde geri bildirimlerinize göre bazı güncellemeler yaparak, eski sitemiz ile arasındaki farkı azalttık.
✅
"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
“Dostoyevski’nin yoksullarından ne kadar farklı Tolstoy’unkiler.
Dostoyevski’nin kendilerini hep başkalarıyla kıyaslayan, gözü yükseklerdeki yoksullarının, sonunda diz çökseler de Tanrı’nın adaletini sorgulamadan edemeyen kaybedenlerinin, yasaya meydan okuyan gururu incinmiş kent yoksullarının tersine Tolstoy’unkiler kötü koşullara şikâyet etmeden katlanır.
Varlıklılarda yoksullarda olmayan bir şey vardır, diyordur Dostoyevski kahramanı; bu onları daha güçlü, daha bağımsız, daha başına buyruk kılar. Ben oraya nasıl ulaşacağım? Başına buyruk, sıradışı bir hayat sürmek için ne yapmalıyım?
Tolstoy kahramanıysa tam tersini: Yoksullarda, varlıklılarda olmayan bir şey var. Ona nasıl ulaşacağım? Fazlalıklarımdan nasıl kurtulacak, kutsal sadeliğe nasıl ulaşacağım? Kendimi inançlı bir yoksula, ölümü sükûnetle kabul eden basit bir köylüye nasıl dönüştüreceğim?”
