Anna Frank'ın Hatıraları ya da ginlüğü diye geçen filmi izledim az önce.İçim burkuldu ,derinden yaşadım fazlasıyle filmdeki görsellik başka ama kitaptaki cümleler daha hissedilir kılar duyguları bence.Kİtabını okumadım ama bence okunmalı:) filmden bir kıssayı şöle anlatmak istiyorum sizlere:
" Genç kız(anna frank) kağıt kalem diye yalvarıyordu,açlık umrunda değildi.Ne takdire şayan bir yazarlık abidesidir ki hepimize örnek olmalı bence.Annesi sırf kızına kağıt kalem tedarik etmek için kendi ekmeğini veriyordu.Ve ne yazıkki (afedersiniz ama) aptal gardiyanın sözleri şöyle:
" Üç kere daha bana ekmeğini verirsen olur.Bu çok az."
Zaten esirlere verilen ekmek birkaç dilim anca:(( İşte bu kadar içler acısı durumda insanlar ayakta kalmaya çalışmış . Biyografi sevenler için fevkalede öneriyorum