Zaman beni sürükleyen bir nehir, ama nehir benim;
beni parçalayan bir kaplan, ama kaplan benim.
Beni tüketen bir ateş, ama ateş benim.
Evren, ne yazık ki, gerçek;
ben, ne yazık ki, Borges’ im.
Kimse gerçek beni bilmiyor.Kimse odamda kaç kez oturup ağladığımı, kaç kez umudumu yitirdiğimi, kaç kez delirecekmişim gibi hissettiğimi bilmiyor.Ne zaman üzülsem aklımdan geçen düşünceleri ve ne kadar korkunç olduklarını kimse bilmiyor...
of surekli eski denilebilecek kadar eskimis olan zaman dilimlerinde yaptığım rezilliklerin bir bir bana hatırlatılması gözümün önüne saniyesi saniyesine tekrarlanmasinin manasını anlamiyomm bi kez daha utanmam için mi ne için geliuor tüm bu yaptıklarım gözümün önüne yaaa 🥴🥴öf
"Bu aralar ne zaman kendi içime dönsem bulduğum tek şey hüzün. Hep benimle, ne yapsam gideremiyorum. Yalnız Allah'a biraz olsun yaklaştığımı hissebildiğim zamanlar yok oluyor. Allah'ı andığım an yalnızlık ve hüzün beni terk ediyor. Ey yüce Rabbim! Beni huzuruna kabul ettiğin için sana müteşekkirim."
Benim gibi uykuya dalmakta zorlanan kişiler uyumanın ruh hali için, işlerin akıbeti için ne kadar mühim olduğunu bilirler. Diğerleri ise; kendi yataklarında ya da misafirlikte olsun, her yerde, her koşulda uyuyabilenler uykuyu yalnızca dinlendirici, keyif verici bir boş zaman aktivitesi olarak görürler.