İnsan
İnsan yitirdikçe iyiliğe yaklaşıyor, azaltıkça, reddettikçe yalınlaşıyor; istedikçe, biriktirdikçe, ağırlaştıkça kirleniyor, yükseldikçe, biriktirdiği kadar fatura ödüyordu.
Sayfa 45Kitabı okudu
Salıncak
Çünkü hayat bir salıncak, önce karanlık, sonra karanlık. İki karanlık arasında gidip gelme. Bazen yükseldiğini sanırsın, yıldızlara değecek gibi ama olmaz, ipin bırakmaz seni, sonra düşmeye başlarsın yere çakılıcağını sanırsın o da olmaz,orada salıncağın dünyasının sınırları içinde yükselir düşersin, o kadar.
Sayfa 64Kitabı okudu
Öykü Üzerine
Kaldı ki öykü, tıpkı diğer yazınsal türler gibi kuralları belirlenmiş, durağan, indirgenmiş, sabitlenmiş bir tasavvur değil, duygusal/dilsel/zihinsel sürekli bir yaratım sürecidir. Öykünün yönelimi ne olursa olsun kopmadığı tek şey yaşantıdır. Bu nedenle de akıp giden hayatı bir öykücü gözüyle kavrama, somutlama ve tanımlama çabası sürekli değişir.
Sayfa 8
Sanki hayat ikiye katlanmış, sen arasında kalmışsın..
Sayfa 9Kitabı okudu
Konuşmuyorsun artık, hiç konuşmuyorsun çünkü sözcüklere güvenin kalmamış, sözü bitirmişsin. Konuşsan tek cümlen olurdu belki: anlatacak hiçbir şeyim yok..
Sayfa 9Kitabı okudu
Ama her şey için çok geçti. Anladın, kaybetmiştin. Ancak kaybettiğin bir gözlük, bir defter, bir kitap değildi. O hiç geri gelmeyecek bir şeydi. Şimdi anladın mı geç kalmak neymiş. Bir vapura geç kalmaya benzemiyor değil mi? Çünkü bir sonraki seferi yok. Kaderine geç kalmak neymiş, anladın mı, anladın geç kalmak neymiş..
Sayfa 12Kitabı okudu