Roboski..:(
Öldük biz
Yarım kaldık
Dağın ardı öksüz
Öte yanı yetim
Çığlık
Çığlık bastı ortalığı
Uzaktan duyduk
Elimizi tutan Yok
Diyorlar be
Dünyanın hiç bir yerinde ölene katil demiyorlar..
...
Dünyanın hiç bir yerinde öldürene insan demiyorlar..
Ben kendimi bir yük gibi özlemlerimde biriktirdim ...
Görmeseydim
Bllmeseydlm
Şahitliği ne ağır ölümün
Gitme dedim.
Gitme!
Duyulmadı
Duymadı..
Babasının parçaları toplandı yerden, fırlayıp uzağa gitmiş kafasını da alıp getirdiler, bombanın açmış olduğu o çukura koyarak üzerini toprakla örtüler.
Onun doğruları benim hayallerimi yerle bir etmişti.
Halepcede yürümek zor. Utanıyor insan ora insanının yüzüne bakarken.
Kürt değilsek eğer, dedem niye hiç Türkçe bilmiyor ya da konuşmuyordu? Dedemin yaşadığı dönemdeki aile pratiğimizle, hocaların, kitaplarımın anlattıkları tutmuyordu birbirini. Adam haklıydı.
Demek ki Kürd'üz biz.
Yani Kürd'müşüz!
Ne dersiniz??
Annenizin kardeşlerinizin mezarlarinin nerede olduğunu bilmemek, sonradan basılan resimlerde, kimyasaldan ölen insanlar arasında kardeşlerinizin ve onların çocuklarının parçalanmış cigerlerinden ağızlarına, oradan dışarıya sızıp kurumuş kan izlerini, yanmış yüzlerini, dışarıya fırlamış vr beyaza çalmış gözlerini görmek nasıl bir duygudur diye. Sizce bu sorunun yanıtına yetebilecek kelimeler olan bir dil var mıdır? Anlatılabilir mi böyle birşey, NE DERSİNİZ?
Ölüm, yaşamlarının doğal bir parçası olmuştu.
Duvarlara yazi yazmişsinuz doğri midur?
"Doğrudur"dedik.
Zaten înkar etme şansımız yok, üstümüz başımız, ellerimiz boya. Suçüstü yakalanmışız.
" Peki ne yazdunuz?"
" Yaşasın halkların kardeşliği, kahrolsun faşizm, kahrolsun ağalık ve şeyhlik! Yaşasın özgürlük, yazdık efendim! "
![[Bay Werther]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F1186848_d53a4_1629745774.jpg){kind=small}
İhanet çoğunlukla çok yıldızlıdır.
Bazen de mavi beyazdır renkleri..
Güvendiği dağlar kar altındaydı ve o da anlamıştı kendi gerçeğini.
İhanet çoğunlukla çok yıldızlıdır.
Bazen de mavi beyazdır renkleri...