Momo okuması gayet keyifliydi, güzel bir hikâye anlatımı var .
Ve zamana yeni bir perspektiften bakmayı sağlıyor.
İnsanları ve diğer herşeyi dinleyen küçük bir kız , nereden geldiği belirsiz ve insanların en derinlerini bile görebiliyor nasıl mı? Dinleyerek...
Sanırım unuttulan birşey artık bu dinlemek , insanlar dinlemiyorlar , görmek istemiyorlar insandaki derinliği .
Kitapta dostluk ve çocukluğun ne kadar güzel birşey olduğunu hissettim tekrardan.
Ve zaman hırsızı duman adamlar var ve bu duman adamlar bence hala varlar günümüzde telefonlar ve paradır bu . insanların hiç vakti yok dinlemeye, nefes almaya, ben yaşıyorum demeye peki bu telefon (sosyal medya vb..) ve para neden var bunlar ? Bizim için önemli olan şey ne ?
Peki biz zamanımızı neye satıyoruz ?
Dipnot;
Momo'yu biraz kendime benzettim dinlemeyi seven biriyim.