Okumak İstediğim Kitaplar
💯 Klasikler 📚
1. İlyada ⭐ Homeros
2. Sefiller ⭐ Victor Hugo
3. Odyssey ⭐ Homeros
4. İlahi Komedya ⭐ Dante
5. Hay Bin Yakzan ⭐ İbn-i Tufeyl
6. Gılgamış Destanı ⭐ Sîn-lēqi-unninni
Yılsonu ve Yılbaşı
Yine dönüp dolaşım içimi dökecek doğru bir yer bulamadıktan sonra buraya yazmaya karar verdiğim bir gece bu gece. Bu yazım da diğer tüm duygu yüklü anlardaki yazılarım gibi hayatımın tarihine geçsin dönüp okuyayım istiyorum. Yeni yıla bir otobüs yolculuğunda tek başıma gireceğim. Ama yılbaşı bir yılın başı olduğu kadar bir yılın da sonudur.
Geçenlerde instamgramda "tarihte bugün" denilen bir sayfada "Bir Baba 'öğlen' çocuğunu tankın üzerindeki askerlere gösterip neden diye soruyor. bu anı fotoraflayan horst faas 1965 yılında "Why" isimli çalışmasıyla pulitzer fotoğrafçılık ödülüne layık görüldü. Vietnam savaşı (1965 )"
sözü geçen yazının yorumlarında
Kimse bir babanın çaresizligine değil'de sözü geçen yazıda ki yazım yanlışına takılmış herkes " öğlen yerine ölen yazılmalıymış " iflah olmaz bir milletiz birbirimizi anlamak için çaba göstermenin yerine birbirimizi düzeltmek için çaba gösteriyoruz ne dinlemesini biliyoruz ne de okuduğumuzdan anlam çıkarıyoruz okuyoruz fakat sadece amiyane bir dille.
Berad arslan
Gelecekte Satış
Kodak'ın hikayesini duymayanınız yoktur. 170.000 çalışanı olan fotoğraf ve fotoğrafçılık sektörünün dünya deviyken, geleceği doğru planlamadı. Dijitalleşmenin ayak seslerinin duyulmasıyla dönüşüme direnmesi, sadece birkaç yıl içinde, sektörün liderliğini devam ettirememesine ve ne yazık ki bugün adının bile anılmamasına neden oldu.
Kodak ve Paloroid'in başına gelenlerin aynısı 5-10 yıl inde birçok sektörde yaşanacak. Ve çoğu insan bunun geldiğini göremiyor. Bu birazda sinyallari doğru okumak, geleceği iyi planlamak ve değişime açık olmakla ilgili. 
Ekrem Sağel
NURİ BİLGE CEYLAN’IN “AHLAT AĞACI” ADLI FİLMİNDE BİR TESLİMİYETİN HİKÂYESİ
26 Ocak 1959 tarihinde İstanbul’da doğan Nuri Bilge Ceylan, çocukluğunu Çanakkale’de geçirir. İlk, orta ve lise öğrenimini ablasıyla birlikte geldiği İstanbul Bakırköy’de tamamlar. 1978 yılında Boğaziçi Üniversitesi Elektrik Mühendisliği’ni kazanır, bunun
Kartlar ve Günler diye bir film çekmeyi düşledim dün gece yarısı. Ne kadar fazla kart olursa günler o kadar azalacaktı. Günler çoğaldıkça ama kartlar hükmünü kaybedecekti garip kalabalıkta. Dışarı çıktım gece gece, kartlara bakmam lazımdı hayalimdeki. Her gün olur muydu bilmiyorum ama. Trajik bir araba sesi duydum tam da olmasını istediğim yerde.
Neden her şeyin en iyisini yapmaya, her alanda en iyisi olmaya çalışıyorsunuz; bu çaba sizi yormuyor mu gerçekten?
Fotoğraf çekmekten hoşlanmaya başladınız diyelim, yeni yerler keşfetmek ve güzel gördüğünüz yeri fotoğraflamak, onların üzerinde uğraşmak ve herhangi bir dijital ortamda paylaşmak sizi eğlendirmeye başladı. Ne güzel işte! Bu işi