ÜÇ SORU
Yıldızlar uykudaydı. Ağaçlar , kuşlar, ırmaklar ve insanlar uykudaydı...
Bir de uzaktan bakıldığında eski bir yapıyı andıran, saray olduğunu anlayabilmeniz için bahçesine kadar gidebilmeniz gereken o yerde gözleri uyku tutmayan bir adam vardı. Başı ellerinin arasında gözleri yaşlı bir adam. Beynini kemiren sorulara cevap bulmaya
Sayfa 63Kitabı okudu
ne eski bir tango melodisi, ne de siyah önlüklü bir mektepli kız resmi, hayır beni on sekiz yıl evvelki o tatlı hatıraları alemine atan, gazetede götürdüğüm iki satırlık, kupkuru, alalade bir kiralık ilanı oldu.
o anda pendik sahilleri birden gözümde canlanıverdi. o köşk...o köşkün bizim bahçeye bakan penceresi...ve o pencereden mahinur...sarı
32 can... Neden hep pırıl pırıl insanlara yapılır bunlar? İt soyları, insan görünümlü yaratıklar. Kahpece, vahşice katlettiler kardeşlerimizi... Lanet olsun bunlara ve bunları insan sayanlara sempatizanlarına... Fakat acım daha büyük. Yüksekova'da taziyedeyiz. Kardeşimiz, can yoldaşımız, en güvendiğimiz dostlarımızdan birini Suruç'ta kaybettik.
Yalnızlık tuhaf şey.
Sezdirmeden yanınıza sokuluyor, sessiz ve kımıltısız, karanlıkta yanınıza oturup uyurken saçınızı okşuyor.Kemiklerinize sarılıp bedeninizi neredeyse nefesiniz kesilecek kadar sıkar; teninize hücum edip dudaklarını ensenizdeki yumuşak tüylere dokundurduğunda neredeyse kanınızda atan nabzınızı duymazsınız. Yüreğinize yalanlar bırakır, gece yanınıza uzanır, ışığı dört bir yandan kendine çekip sömürür. Hep yanınızdadır; elinizi ancak doğrulmaya çalıştığınızda sizi aşağı çekmek için tutar.
Sabah uyanır ve kim olduğunuzu bilemezsiniz. Gece uykuya dalamaz, titrersiniz. Her şeyden her şeyden her şeyden şüphe edersiniz.
Yapıyor muyum?
Yapmıyor muyum?
Yapmalı mıyım?
Neden yapmayayım?
Ve onu bırakacak olsanız da... Özgür olmaya hazır olduğunuzda... Yenilenmeye hazır olduğunuzda... Yalnızlık aynaya baktığınızda yanınızda eski bir dosttur; gözünüzün içine bakar; size meydan okur, hayatınızı onsuz sürdürebilecekmisiniz diye. Kendinizle savaşacak sözcükleri, asla ama asla kendinize yetmeyeceğinizi haykıran sözcükleri bulamazsınız.
''Seni kinyas en son fransa'da görmüştüm. Paris'te. Ama kayra, seni en son ne zaman gördüğümü hatırlamıyorum. Neyse, önemli değil. Çok zaman geçti sonuçta görüşmeyeli. Paris'ten ayrılmamı biliyorsunuz herhalde. Zaten çok fazla anlatılacak bir tarafı da yok. Neden bana verdiklerini hala anlayamadığım o bursla, şu an ismini yanlışlık yapmamak için
