Yağmurlar
Yağmurlar yağardı uzun uzun.
Göğü senin saçlarında koklardım.
Garip, örneğin güneşin doğuşunu senin yüzünde izlemek gibi garip alışkanlıklarım vardı.
O zamanlar henüz çözülmemişti dünyanın bütün sırları.
Bu kadar kolay değildi yadsımak.
Sen kollarımda bir ırmak gibi akmayı benimsedin; hep öyle kalmayı.
Bense, ırmakların denizlere, okyanuslara taşındığına inanırdım - hâlâ da inanırım.
Bilirsin, bir tek yağmur damlasında bile boğulmaktır benim tek ayrıcalığım.
Sana hiç kullanılmamış sıfatlar yakıştırırdım; şimdi bütün sıfatların ötesinde sevdiğim sevgili.
Bedenini bir dünya olarak dolaştığım, dağları, uçurumlarıyla sarıp sarmaladığım.
Nerdesin şimdi?
Neden yoksun ki?
Uzun upuzun bir yağmur yağıyor yaşamı boyunca insanın.
Yüzeyde kalan her şeyi alıp götürmek, derindeki duyguları beslemek için.
Yağmur benim adıma yirmi dört yıl, üç ay altı saattir yağıyor ve nerde dinecek bilmiyorum artık.
Sen bu yağmurun neresindesin?
Bütün unutmaları denedim, sonsuza dek anımsayacak kadar.
Sevgilim, hep var olan yitikliğim benim.
Sayfa 333Kitabı okudu
"Bir daha beni sevdiğini söyleme!
Neden biliyormusun?
Çünkü yine inanırım. "
Veda-lar’a neden inanıyorsun? :)
Tavşan, “Tilki olduğuna dair yazılı bir kanıt gösterebilirsen sana inanırım” demiş.
İnsanlar bir şeye ancak yazılı olduğu zaman inanırlar. Veda-lar’a neden inanıyorsun? İncil’e neden inanıyorsun? Geeta’ya neden inanıyorsun? Yazılı bir belge olduğu, çok eski olduğu, büyük itibara sahip olduğu için. Geriye başka ne kalıyor?- sadece onu destekleyen büyük bir gelenek.
İsa hakkında yazılı hiçbir belge olmasaydı onu tamamıyla unutup gitmiş olacaktın. İsa’nın kapasitesinde, onun çapında bir çok usta ve öğretmen gelip geçtiği halde onların isimlerini bile bilmiyorsun.
Kendilerine, "Allah’ın indirdiğine iman edin" denilince, "Biz sadece bize indirilene inanırız" derler ve ondan başkasını inkâr ederler. Halbuki o Kur’an, kendi ellerinde bulunan Tevrat’ı doğrulayıcı olarak gelmiş hak kitaptır. (Resulüm!) Onlara, "Şayet siz gerçekten inanıyor idiyseniz daha önce Allah’ın peygamberlerini neden öldürüyordunuz?" deyiver.
"Bunu bana neden yapıyorsun Yavuz Selim?" "Ne yapıyorum sana?"
"Şu an yaptığın şeyi yapıyorsun. Sadece söylediklerinle değil, gözlerinle de beni etkin altına alıyorsun. Bocalıyorum."
"Lütfen benim için gözlerini açar mısın?" "Açamam!"
"Neden? Neden açamazsın?"
"Çünkü sana bakarsam inanırım."
