_Atatürk_ İktisat, ingiliz'in çekilmesi, Lenin, Şapka...
_İzmir İktisat Kongresi Açış Söylevi -1923_
_Ekonomi demek, her şey demektir. Yaşamak için, mutlu olmak için, insan varlığı için ne gerekse onların tamamı demektir. Efendiler, tarih, milletlerin yükselme ve düşmesi sebeplerini ararken birçok siyasî, askerî, sosyal nedenler bulmakta ve saymaktadır. Fakat bir milletin doğrudan doğruya hayatıyla,
Günümüzde gerçek duyguları geliştirmek istemek neredeyse imkansız bir hale geldi. Her geçen gün daha fazla insan buna teslim oluyor. Sosyal ağlarındalar, her şeye söz verecekleri ve hiçbir şey vermeyecekleri bir sonraki kurbanı arıyorlar ve insanları bir çift çorabı değiştirdikleri gibi değiştirerek bu döngüyü kalpten kalbe tekrarlıyorlar. Cıvık
Katıldığım derslerde kardeşlerime “mutlu insan tanıyor musunuz, görüldüğünde size iyi hissettiren birileri var mı etrafınızda” diye soruyorum. Genelde cevap “hayır” oluyor. Bu kadar imkana, hayatı kolaylaştıran bunca etkene rağmen neden mutlu olamıyoruz? Müsaadenizle sıralayayım:
1. Artık her şeyi hak ettiğimizi düşünüyoruz. Her şeyi hak
HİS
Bazı çok özel anlarda çok özel zamanlarda tam yakalamışken bir şeyleri evet işte iyi hissediyorum sözünü kendimize tam söyleyecekken bir karamsar düşünce gelir. O anı mahveder.o andaki hissiyatı, bir daha hissetmeyi geçin, yanından bile geçemez olur insan. Aslında bu tüm birikmisligin bir sonucu, kuluçkada bekleyen hain ve sonu belli bir olan bir sonun başlangıcıdır. insanın ciddi durumlardaki akıl üstüne verdiği kararlar düşünmeye ve bir daha gözden geçirmeye değer olabilir ama hissiyata bir neden bulmak ve üzerine düşünmek çok mantıksızdır.kunderanin bahsettiği gibi insan davranışlarına anlam verebilir düşüncelerini yönlendirebilir ama hissiyatına asla.İnsan müdahale ettiklerini bozmakta mahirdir. Hissiyat, insan çemberinin dışında kaldığı için şanslı olmalıyız ona gereken kutsallığı ve önemi atfetmeliyiz. Bazı anlarda zamanlarda bizi mutsuzluğa iten bir çöküşün habercisi olduğunu düşündüğümüz hissiyatı neden diye sorgulamak ve direnmek yerine onun kutsallığına kendimizi birakabilmeliyiz