Beni ancak insan yargılayabilir, Tanrı değil...
Bir kafede oturup bir şeyler içiyordum. Çaprazımdaki masada İki kız arkadaş oturmuş dedikodu yapıyor, onu bunu çekiştiriyorlardı. Duymamanın imkansız olduğu bir sohbetti, madem dinlemek zorundayım bu sohbeti bari daha dikkatli dinleyeyim dedim ve dikkat kesildim konuşulanlara. Önce birlikte gittikleri yoga kursundaki olaylardan bahsettiler ve
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden Mikrobiyoloji Doktorası almış, başarılı bir bilim insanı olan ve şu anda NASA’da çalışan Dr. Neva Çiftçioğlu Banes’in başından geçen bir olayı, kendi kaleminden okuyalım.
“İş ve eş gereği ABD Houston Teksas’ta yaşıyorum. Geçen hafta başımdan geçen ilginç ve gerçekten çok etkilendiğim olay, evime yakın bir
Ne zaman bıraktık insanlığımızı?
Ne zaman bu kadar korkar olduk
birbirimizden?
Oysa, oysa daha dün elma şekercisinin peşinden koşardık özgürce.
Sesin geldiği yönü anladığımızda ardımıza bakma gereği duymazdık.
Sonra hatırlar mısınız saklambaç saatlerini?
Ille de akşam karanlıkta oynardık ki daha geç sobelenelim diye , korktuğumuz tek şey aniden fark ettiğimiz gölgemiz olurdu.
Bir de zillere basıp basıp kaçmalarımız vardı bizim, hani şu anne günlerinde konuşulan.
En fazla kulağını çekerim seni diye tehdit edilirdik ama bilirdik çekilmezdi o kulaklar hiç.
Büyümek için acele edişlerimiz vardı bir de,
Birbirimizin evine daha rahat gidelim; gece daha geç girebilelim diye!
Ne oldu peki şimdi?
Umduklarımiz mı yanlıştı , hayallerimiz mi olmazımızdı?
Sokaklar neden böyle korku filmlerine döndü bir anda?
Zamana mı suç atmali şimdi, yetiştirilme biçimine mi?
Insanın icin de mi aramalı kusuru , doğanın kucağında mı?
Bu soruların cevabı belki mümkün değil ama, birşey biliyorum bugüne dair.
Özür borcumuz var oynamayan çocuklara, rahatca gezemeyen hayvanlara , ekmek kavgasına düşen babalara...
Elimizden gelen sadece özür, tüm bu acılara katlanan kalplerinizden...
"Yani, insanların benden korktuğunu biliyorum. Özelllikle çocuklar. Ama yaşlılar da. Bana karşı temkinliler. Benim yarı yarıya hayvan olduğumu düşünüyorlar. İşe yaramazın teki olduğumu. Ve hep düşünürdüm, neden diye? Beni tanımıyorlar bile. Kimse tanımıyor. Bu hiç mantıklı değil. "
Sayfa 37Kitabı okuyor
Mağaradakiler
Mağaradakiler ve Egosistem
Hmm. Güzel çekilişmiş hemen Roz’u da etiketliyeyim.
Aa! Vera Norveç’teymiş layklamalıyım.
Ansec’e bak sen, yine formunda spor da yapıyormuş. Eşofmanını kolumbiyadan mı aldı acaba?
YKS’ye mi hazırlansam? Şu içimdeki korkusuzluktan nefret ediyorum.
- Ooh! Yastığın serin tarafına bayılıyorum.
Milyonlarca öğrencinin