İçimizden gele gele gitmez dediklerimiz var ya hani,ilk onlar gitti hep.Her zerremizde sevgisini hissetiğimiz insanların gidişini izledik hep.Neden mi?Çünkü biz kaybettik.Hep çabaladık bitmesin-gitmesin dedik.Ne yaptılar?Gittiler.Aşkta arkadaşlıkta kaybettik biz.Tecrübelerimiz soğuttu bizi.İnancımız soldu.Aşka,doğru kişilere,arkadaşlığa inanmaz olduk.Yanımıza geldiler buz gibisin dediler,gene tripli bu dediler.Ne hissetiğimizi bilmeden suçladılar bizi.O kadar yorgunduk ki savunamadık kendimizi.Anlamsızca bakıyoduk hayata.Hissiz,kaybolmuş ve biraz dalgın.Bizim için artık her hava buluttu ve karanlıktı.Bir parçamız geçmişte,bir parçamız gelecekte ve kaybolmuş parçamız şu ana takılı kalmıştı.Bizim için hayat bundan ibaretti.
DECALL’IN PİYONLARI
“Tut elimi.”
“Nereye gidiyoruz.”
“Hadi durma koş koş koş…”
“Dur yavaş ol yoruldum.”
“Kimseler gelmeden gitmeliyiz.”
“Ay bunlarda ne?”
“Yiyecek kızım hadi yumul.”
Bi okuyun derim
gezegende insan yaşamı başladığından beri topluluklar vardır. topluluklar büyüyüp kabilelere, beyliklere, krallıklara dönüşmüştür.
insanlık tarihinin neredeyse her evresinde gezegene hakim, egemen, güçlü bir ya da birden fazla insan topluluğu bir arada yaşamıştır. ya birbirleri ile savaşıp diğerini yok etmiş, ya da diğer topluluklar ile ittifak
OKUMADAN BEĞENME!!! 😉
Hikayenin birinde iki birbirinden kuvvetli kral sayısız askerleriyle birgün acımasız bir savaş yapmışlar. Savaş günlerce, haftalarca ve aylarca sürmüş. Ve birgün kendisini yenilmez zanneden kral savaşta yenik düşmüş ailesi ve geride kalan askerleriyle birlikte esir alinmis daha sonra kralın huzuruna getirmişler yenik düşen kral ve ailesini. Kazanan kral kaybeden kralı iyice kahrettirmek için gözünün onunde teker teker sevdiklerini öldürmeye başlamış. Fakat kazanan kral bütün sevdiklerini öldürmesine rağmen kaybeden kral hiç vakarini bozmuyormus taki geride öldürülmeyi bekleyen hizmetçisi kalana dek. Gözlerinin önünde tüm sevdiklerinin ölmesine kılını bile kıpırdatmayan kaybeden kral hizmetçisinin ölümünü görünce dayanamaz ve dizlerinin üzerine yigilir ve hungur hüngür ağlamaya başlar. Ama Neden? 🤔
➡️Evet işte insan budur belki de en değersiz şeyini kaybettiğin de ancak her şeyini kaybettiğinin farkına varır. İnsanlık, vicdan, ahlak, sevgi, barış, özgürlük değerli şeylerdir. Bunları kaybettik de farkında değiliz en değersiz şeylerin kaybolmasını mi bekliyoruz ki aslında her şeyi kaybettiğimizi anlayalım. 😔
Hayalci Ahmet
Fatih’te Osmanlı’dan kalma bir çok yapı bulunur eski külliye sistemine mensup yapılarda ihtiyaç sahipleri önemli bir yer tutar,karnı aç bakıma muhtaç olan kadınlı erkekli bir sürü insana ev sahipliği yaparlar.Bizim insanımız misafirperverdir,yardım etmeyi çok sever mesela Haliç’e yakın Ali abinin deliler kahvehanesi vardır,toplumun dışladığı
