Bir gün sınıftayım(anasınıfı) ve çocuklarla film saati yapacağız,oturduk film izliyoruz yanımda da öğrencim var bana bakıp bakıp duruyor uzun uzun düşünüyordu, ben fark ettim ama bilerek sormadım, içimden de merak ediyorum tabi ama onun söylemesini bekledim ve sonunda ögrencim bana yaklaşıp şunları söyledi
"Öğretmenim biliyor musun biz annemle sana pantolon alacağız" bir an duraksadım. "Yaa teşekkür ederim Y. ama neden?" Diye sordum tabi o esnada acaba doğum günüm mü zannediyor gibi şeyler düşünüyorum..
"Hani senin pantolonun yırtılmış ya o yüzden" dedi...
Ben o esnada ne diyeceğimi bilemedim. O gün o zamanlar yırtık pantollar modaydı onu giymiştim ve ögrencimin de dikkatini çekecek olmuş ki kendi kendine düşünüp o akıl almaz şefkati, merhameti düşüncesiyle bir çözüm aramaya durmuş ve bulmuş da...
Ne kadar güzel çocuklarımız var değil mi? İşte bu duygular körelmesin diye biz öğretmenler ellerimizden geleni yapıyoruz. O an benim asla ve asla unutamayacağım bir anıydı ve burada da yazmak istedim. Güzel yavrum, güzel oğlum duyguların merhametin sevgin hep böyle taptaze kalır inşallah♡
(O günden sonra da hiç yırtık pantolon giymedim ilk ve sondu hahaahah)