gecenin koyu saatlerinde, tek kaldığımda yakama yapışıyor geçmişin soğuk elleri, saniyeler dakikaları kovaladıkça nefes almak zorlaşıyor. sabahı göremeyecekmiş gibi hissediyorum çoğu zaman. bir özlem vuruyor sol yanımdan, bir kırgınlık. gözlerimden taşan yaşlara tezat bir tebessüme gebe kalıyor dudaklarım. şarkılar merhem değil, tuz oluyor açık
Bilmez miyim hiç bütün bu sözler ne der ona
Bu sözler ve bu sözlerin içinde çırpınan uzaklıklar
Dolaşıyorum bir başıma, ortalıkta kimsecikler yok
Kıyılar da bomboş, kır yolları da
Soluğumu duyuyorum ara sıra, bir onu duyuyorum
Duymuyorum belki de, biliyorum yalnızca
Ayaklarımın altında yaban naneleri, kekikler
Yol kenarında bir kapı, tahta
Peki,
Bazı günler uygun değildir aslında
günlerin demini alamadığı zamanlar vardır.
güneş doğar gece karanlık perdesini çekmeyi unutur şehrin üstünden.
günaydınlar , bir başka güne ertelenir.
insanların neşeli sesleri akşama kadar dolduramazlar caddeleri.
böyle günler uygun değildir aslında başlamaya.
ama başlarız.
günlerin neredeyse hiç
o ân, yıldırımların kalbine indi hüzün
o ân, ıztırap sızdı toprağına bir yüzün
o ân, bir yalnızlığı vurdu uzaktan avcı
o ân, omuzlarıma çöktü isyan ve acı
o ân, öldü anılar döşeğinde sessizlik
o ân, bir yılan gibi büyüdü çaresizlik
o ân, yaralı asker kurşunlandı alnından
o ân, kılıç eriyip aktı yere kınından
o ân, palandökenler yakalandı
Sayfa 65 - Timaş Yayınları, karşılaştığımız ân'aKitabı okudu
Ufukta Korku
Baktıkça yaşlar doluyor göğsüme
Kırık bardağa benzeyen kaderime
Ne ondan su içebiliyorum
Ne de başka bardak şeçebiliyorum
Oysaki ilk başta ne çok bardak vardı
İstesem hepsi olabilirdi kaderim
Simdi hayatım bir hurdalık
Bende ise yok! Ne çanak nede bardak
Miskin bir hal var sanki kar yağmış evime
Odamda bir soba ne yapsam ısıtmıyor ama?
Amalar hep
