Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğim.
Cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa bedenim...
Artık benim olmalıyım, benim!
Yeter yüreğimi "bir çift gözün" ateşine rehin verdiğim...
Ateş artığı değildir karşılığımız.
Pusatını dağ sisinden alan,
Firarını mermisine emanet eden,
Bir namludur bu eşkıya sevda ki;
Zulasında asılı durur kefenlediği ölümü.
Ellerinin çeliğin su verilmiştir ta Âdem'den beri.
Bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini...
Güneşin kızılca kıyametine çatar kuruyan umut dallarını...
Yanacaksa cehennemden beter yanmalı!
Kim anlar ki eşkıyanın sağlamlığını?
Özleminin çiseyle yıkanmış şafak değerini, kim?
Hani ellerime kuşlar inerdi, kardan üşüyen kuşlar...
Bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi.
Ayy Şahrud!
Eşkıya yüreğime çığ düştü...
Üşüyorum haa!
Aç ellerini....
#Nefesimi Süreyim/Seyduna Türküleri