Bile bile mi lades?
Bazen duygularına hakim olmazsın, onu unutmaya çalışırsın, çabalarsın. Unuttuğuna kendini inandırırsın. Sonra aniden tekrar aklına gelir ama düşünmemeye çabalarsın. Çabaladıkça daha da batarsın... Beraber ne kadar zaman geçirdiğinizin önemi yok. Uzaktan sevmek diye bir gerçek var malesef. Bazen olmayacağını bilirsin yada
Merhaba
Bugün sizlere 72 sayfalık @burcununseckileri kaleminden çıkan 8 öykü ile geldim.
Öykülerin dili mizahi, sade, anlaşılır, açık, dobra ayrıca yetişkin içerikli, okurken rahatsız edici değil. Kitap elinizden akıp gidiyor, yazar kitaba ismini veren öyküsünde on yıldır yatağa mahkum bir yazardan bahseder ki diğer kitabının yazarıymış gibi gösterir onu, yanına gidip gelen insanlarla diyalogları da güldürmedi değil.
Bir diğer öyküsü Süpangilde Nehirin durumu üzdü, kızın hayatındaki adamda karakter yokmuş dedim hamile olduğunu anlayıp bir başına kalınca, analığının sahip çıkması hoştu.
Zınar öyküsünde ise, kahramanın kitaplara olan tutkusu bana tanıdık geldi.
"Kitaplar, benim tutmayan ayaklarım. Gidemediğim her yere birkaç sayfayla beni götüren süper kahramanlarım. Hem ben aşkı da onlardan öğrendim."
~~
#benyokmuşumgibi
@everestyayinlari
@burcununseckileri
bibliyofil okuur
~~
"Ölmekle eş değerde olan bir şey söylemem istense hiç şüphesiz hatırlamak derim. Hatıralar, düşmanın en kötü olanıdır. Düşmanın en kötüsü mü olur demeyin. Olur. Hiç fark etmediniz mi, insanlar hatıralarından bahsederken gözlerinde bir ölüm belirir; boyunlarında bir halat, ayaklarının altındaysa devrilmeye hazır koca kırık bir sandalye varmış gibi . O sandalye hiç devrilmez, hatıralar da hiç silinmez tabii. Döner durur tepenizde. Geçmişini istemişse yani genelde güzel hatıralar biriktirdiyseniz işiniz kısmen kolay sayılır. Fakat ardanızda bir enkaz bıraktıysanız..."
~~
"Bu ölü kent seni gördüğüm an nefes almaya başladı. Güneş cesaretlendi, bulutlar gülümsedi. Gökyüzü şarkıları mırıldanıp ziyafet çekti martılara."
Annabel Lee şiirinden esinlenip kendi yazdığım hikayem
"Artık ömrünün son anlarında olan bir adamım ben. Bu satırları yazıyorum ki bu evde yarım kalan aşk hikayem unutulmasın. Benim adım Ozan. 68 yaşındayım. Sonunda sevdiğimle kavuşmama az kaldı.
Sıcak bir haziran gününde, sevdiğimle aynı anda doğdum. Aynı anda inletti göğü ağlamalarımız. Sevdiğim, Sevda'm yan komşumuzdu. O da benim gibi
Yalnızca bir nefes ile bir yaşamın sona ermesi, ölüm bu kadar kolay mıydı yoksa? Nasıl oluyor zaman bir türlü geçmezken yıllar hayatlar geçiyor, sanki bir filim şeridi gibi gözümün önünden geçen hayatlar, bir koca ömür! Bu kadar kolay mı aramızdan ayrılır? ben onların gitmemesini isterken onların beni bu kadar kolay bırakması... Yaşamak için yeterli olan şey artık benim için yalnız bir nefes değil. Onlar beni nereden izler bilemem ama ben onlar için bu yaşama tutundum.
5 dakikada şiiri dönüştürme
