".. çocukluğun en sinir tarafı da ne yapman gerektiğini sana durmadan söyleyen birileriyle birlikte yaşamaktır. Uyu, uyan, kalk, yemek ye, yıkan, eve gel, ders çalış, koşma, terleme, su içme, üstünü kirletme, küfür etme, tırnak yeme.. Cici çocuk ol, efendi ol, saygılı ol, şeker ol, şirin ol.. Sıcak yazlar çabuk geçti. Oysa çocukken yaralar bereler içinde hiç tükenmezdi.. 'daha dün gibi.' Bir öğle uykusuna feda edeceğimiz neler var şimdi.. Büyüdüğümüz, bir arada olduğumuz. Sıcak bir yaz günü ağrıyan bir başa şefkatli serin bir eli özlediğimiz. Eyvah neler oluyor bana dediğimiz. Dansöz ve tüpçü olma hayalimizi bütçe denkleştirmelerinin kapladığı. Bir öğle uykusunda görülen bir çocuk rüyası. Üstüne Temel Reis çizilmiş uçurtmayı bir türlü uçuramamışız. Bahçede sırayla sallanırken rüzgâr Temel Reis'i alıp götürmüş. Uyanmışız. Rüzgâr nedense boğazımıza bir yanma getirmiş. Fark edince, büyümüşüz."
Görünüşte hâlâ ona hürmetle muamele eden bu insanlar arkasından, kimbilir neler söylüyorlardı.
Sayfa 20Kitabı okudu
O anda bunu geciktirmesek, herhangi birimiz diğerini ilişkinin kurallarını koymaya zorlasaydı neler olurdu? Bugün bunu düşünmek istemiyorum. Onun neler hissettiğini asla tam olarak bilemem sadece tahmin edebilirim ama benim hayatım onsuz eksik olurdu.
Sayfa 42Kitabı okuyor
Herkes ilgiye ihtiyaç duyar
Hepimiz başkalarının onayına ve ilgisine ihtiyaç duyuyoruz, ama çoğu zaman onların da aynı ihtiyacı yaşadıklarını, dolayısıyla onlara neler yaşattığımızı pek düşünmüyoruz.
Sayfa 153 - Metis yayınlarıKitabı okudu
" Hangi işi yaparsanız yapın, bu üç konuyu çok iyi öğreneceksiniz: Tarih, dil, coğrafya. Yaşadığınız yeri ve dünyayı tanıyacaksınız, bu ülkenin nerede yayıldığını bileceksiniz; burada neler yaşandığını bileceksiniz ve nasıl konuşulduğunu, yazıldığını bileceksiniz."
Sayfa 213Kitabı okudu
Çocukken yaşadıklarımızla ilgili çok fazla seçeneğimiz yoktur. Ama bir yetişkin olarak neler yapabileceğimizi doğru değerlendirirsek üstlenmiş olduğumuz "kurban" modelinden çekip çıkarabiliriz kendimizi.
Sayfa 84Kitabı okuyor
Neler olacağını bilmemek insanı nasıl da çaresiz bırakıyor değil mi? Bazen geleceğe bakıp korkudan ölecekmiş gibi hissediyor musun sen de ?
Bronz kitabı hakkında
Bronzu okurken çok fazla sıkıldım çokca da eğlendim, hem bölüm çok uzun olaylar yavaş ilerliyo hem de pek heyecan yok açıkcası 320 sayfadayım bakalım daha neler olacak
Kırâat: Kur'ân okumakta, insânlar üçe ayrılır:
1 — Dili hareket eder, fakat neler dediğinden kalbinin haberi bile olmaz.
2 — Başkasından duyup dinler gibi dilinin okuduğunu kalbi dinler ve anlar. İşte bunlar eshâb-ı yemin, Sağcılar (bugünkü mânâda değildir) yâni iyiler derecesidir.
3 — Kalbleri dillerine değil, dilleri kalblerine tâbi ve ona tercüman olur. Bu da mukarrebler makamıdır. Binâenaleyh lisânın kalbe hocalık etmesiyle, kalbin emrinde olmak süretiyle kalbe tercümanlık etmesi arasındaki fark cidden büyüktür.
Sayfa 453Kitabı okuyor
Bir kadın bir erkekle yeni tanıştı mı , onunla kendi arasında neler geçeceğini değil neler geçmesinin mümkün olduğunu düşünür…
Kendini yaşamak
Düşmanca eğilimlerini tanımaya ve kabul etmeye başlayan insan, davranışlarının kendisi için ne denli zararlı olduğunu görmeye başlar ve bundan rahatsız olur. Çünkü insan haklı olduğunu kolayca kabul eder, ama yanılmış olduğunu kabul etmek benliğe indirilmiş bir darbe olarak yaşanır. Ama bu rahatsızlığın olumlu bir yanı da vardır: İnsanı bir şeyler yapmaya güdüler. Düşmanca senaryolarının yerine neler koyabileceğini ise kendi doğasından bulup çıkarabilir. Örneğin kızgınlık tepkilerini anında fark ederek, yaşanmakta olan durumu en uygun biçimde dışavurabilme çabaları başarıya ulaştığında, düşmanca eğilimlere neden olan birikimler de ortadan kalkar.
Sayfa 167Kitabı okudu
«Ama çözemediğim ve cevabını bulamadığım konular hâlâ var. Mesela savaşlarda, hastalıklarda, zor zamanlarda en çok zarar görüp en çok acı çekenlerin masum çocuklar olmasının hikmetini anlayabilmiş değilim. Yani birçok yönlerden evirip çevirdim, düşündüm, kendime göre fikirler oluşturdum ama bir türlü tatmin edici bir yanıta ulaşamadım. Kafamda adil ve bireysel sorumluluğun olduğu, kul hakkının kutsal olduğu bir evren inşa ederken çözemediğim bir durum bu. Tabii düşünmeye devam ediyorum; "Belki," diyorum, "o masum çocuğu seven anne babaların ve toplumun neler öğrenmesi gerektiğiyle ilgili alınması gereken dersler vardır." Ama sonuç itibariyle ıstırap çeken, inim inim inleyen bir çocuğun olması beni hâlâ düşündürüyor ve bu konuda bir çıkış yolu, bir yanıt bulamıyorum. Aynı hissi hayvanları işin içerisine kattığım zaman da yaşıyorum.»
Sayfa 83
...ebedi bir fikir olarak,
insanlar arasında yabancı,
oturur ce uzaklara, görünmez hedefine doğru bakar.
Sormaz ce bilmez, kendi adına neler olduğunu...
Sayfa 572Kitabı okudu
