Bana, bizim Doğu Akdeniz böyledir, değişmez, hizipler, iltimas, rüşvet, edepsiz bir nepotizm her zaman olacak, buna alışmaktan başka bir seçeneğimiz yok deyip duruyorlar. Bütün bunları reddettiğim için de kibirli olmakla hatta hoşgörüsüzlükle suçlanıyorum. Ülkesinin bu arkaik yapıdan biraz olsun çıkmasını, yozlaşmanın ve şiddetin azalmasını istemek kibir sayılabilir mi? Üstünkörü bir demokrasi ve hep kesintiye uğrayan bir iç barışla yetinmek istememek kibir veya hoşgörüsüzlük diye algılanabilir mi?
Sarp Yokuş
Faiz(kredi)/zina/fuhuş/uyuşturucu/alkol/tamahkarlık/yalakalık/yalancılık/nepotizm/takiyye/spekülasyon/adam idare etme/yanlışı sahiplenme gibi şeyleri yapamayan müslim'lerin hayatı bu cahilye toplumunda çok zor.Dinleri dünya olana herşey kolay,müslim'lere ise "Sarp yokuş"...
Bana, bizim Doğu Akdeniz böyledir, değişmez, hizipler, iltimas, rüşvet, edepsiz bir nepotizm her zaman olacak, buna alışmaktan başka bir seçeneğimiz yok deyip duruyorlar. Bütün bunları reddettiğim için de kibirli olmakla hatta hoşgörüsüzlükle suçlanıyorum. Ülkesinin bu arkaik yapıdan biraz olsun çıkmasını, yozlaşmanın ve şiddetin azalmasını istemek kibir sayılabilir mi? Üstünkörü bir demokrasi ve hep kesintiye uğrayan bir iç barışla yetinmek istememek kibir veya hoşgörüsüzlük diye algılanabilir mi?
Ölümün sıradanlaştığı bir dönemi yaşıyoruz. Neredeyse ölümlerden ölüm beğen ülkesi hâline getirildik. Yaşamaktan çok ölüme yakın bırakılmış insanlar gibiyiz. Ölüme en yakın bırakıldığımız alan ise ihmal cinayetleri. Öyle bir hâle geldi ki, her an herkes bir ihmal cinayeti kurbanı adayı hâline geldi. İhmal, denetimsizlik, görevi suistimal, boş vermişlik, kendini yasa ve hukukun üstünde görme, nepotizm hepsi bir araya geldiğinde kaza adı altında cinayetler işlenmeye başladı.
Sayfa 131 - A7 Kitap
Devlet kurumları, feodalite ve imparatorluklar döneminde, büyük arazi ve toprak sahiplerine, endüstri devriminden sonrada sermaye sahiplerine, diğer sosyo-ekonomik kesimlere göre daha fazla yakınlık göstermekte ve bu sınıfların devlet üzerinde ağır bir hegemonya kurmasına firsat vermekteydi. Sermaye sınıfının varlığı herhangi bir ülke ekonomisi için üretim, istihdam, ihracat, milli gelir artışı ve vergi kazancı gibi makro ekonomik değişkenlerin yaratılmasında çok büyük imkanlar yaratır. Ancak, sermaye sınıfının gereğinden fazla devlet işlerine ve yönetim süreçlerine karışması, gerçek girişimci ve yatırımcı yeni sınıfların doğu şunu engeller. Girişimci ve yatırımcı işverenler yerine, büyük bir ihtimalle devlet imkanlarını rant ekonomisine dönüştüren vurguncu ve talancı zenginler gerçeğini ortaya çıkarır. Rüşvet, ihale ve vergi usulsüzlükleri, kayırmacılık, hırsızlık, yandaşlık ve nepotizm gibi ahlâki sorunlarda çok büyük artışlar meydana gelir. Ayrıca, sermaye sınıfı ile çıkar birliği hâlinde olan siyasetçi ve kamu görevlileri, mevcut vurgun düzeninin devamı için toplumun diğer sosyal kesimleri üzerine baskı kurabilirler. Böylece devlet kurumu ülkedeki bütün halkın devleti olmaktan çıkarak, sadece türedi ve rantçı bir zengin sınıfının yönetim cihazı haline gelebilir.
Sayfa 147Kitabı okudu
“Nomos-namus anlayışı, nepotizm (gohumbazlık) ki sülâle ve aşireti veya hemşehrileri kapsar; pederşâhî düzen, kadın-erkek ayırımına dayanan ve bu nedenle iki cinsin birlikte paylaşmadığı hayatın sosyal ve kültürel kalıpları her din mensubu için ortak geçerli kurallar ve engellerdir ve bu keyfiyet ortak hatları olan bir hayat tarzı yaratmıştır.”
Sayfa 95Kitabı okudu
